جلسه ۳۳ دادگاه اای‌جی: آیا مایکل جکسون به دمرول اعتیاد داشت؟

در این روز ویدیوی بازجوی پزشک متخصص اعتیاد، دکتر پل هنری ارلی که شاهد کمپانی اای‌جی است، در دادگاه به نمایش درآمد. او یک سابقه‌ی ۲۸ ساله در امر درمان تخصصی اعتیاد دارد. ارلی گفت که برای هر ساعت تحقیق در مورد پرونده‌ی اای‌جی، سیصد دلار و به ازای هر ساعت بازجویی، پانصد دلار دریافت کرده است. کوین بویل وکیل جکسون‌ها بازجویی از ارلی را به انجام رسانده بود.ارلی طی بازجویی گفت که افرادی که به پروپوفول اعتیاد داشته‌اند را نیز درمان کرده است. پزشک مایکل طی دو ماه منتهی به مرگ او، هر شب او را با تزریق پروپوفول بیهوش میکرد. مایکل بر اثر همین دارو از دنیا رفت. ارلی در زمینه‌ی درمان اعتیاد به داروهای خواب آور نیز تخصص دارد. ارلی در مورد "تواناگر" (Enabler) توضیح داد. تواناگر فردی است که اعتیاد یک فرد معتاد را تقویت می‌کند. اعتیاد، بیماری رازداری است و بیشتر وقت‌ها، تواناگران آن را نمی‌بینند. دکتر ارلی گفت که باور دارد دکتر موری تلاش داشت تا مایکل را برای خوابیدن کمک کند، وی با این حال گفت که تزریق پروپوفول به مایکل توسط دکتر موری که درون خانه صورت می‌گرفت، از نظر پزشکی نادرست بوده است. او گفت پروپوفول درمان مناسبی برای بیخوابی نیست. دکتر ارلی شرح داد که در بیمارستان تجهیزاتی وجود دارد که وقتی بیمار بر اثر تزریق پروپوفول به خواب عمیق فرو می‌رود، به او کمک می‌کند تا نفس بکشد و فشار خونش ثابت بماند. بدیهی است که این تجهیزات در خانه وجود نداشت و به همین دلیل دکتر ارلی گفت که در شرایط مشابه - وقتی مایکل بر اثر بیهوشی به کما رفته بود - حتی وی نیز قادر به نجات جان مایکل نمی‌بود. شش روز پیش از فوت مایکل جکسون، وکیل او جان برانکا در پاسخ به ایمیلی از رندی فیلیپس، مدیر عامل کمپانی پرسیده بود که آیا مایکل مشکل دارویی دارد و اگر چنین است وی فرد متخصص و مطمئنی را برای کمک در نظر دارد. پیشنهاد برانکا هرگز توسط کمپانی جدی گرفته و حتی پاسخ داده نشد. وقتی کوین بویل از دکتر ارلی پرسید که آیا در سال ۲۰۰۹ مایکل مشکل دارویی داشت، ارلی قاطعانه پاسخ داد: "در سال ۲۰۰۹، او قطعا اعتیاد داشت. از نظر من او آشکارا به اپیوییدها (Opioid - مجموعه مواد طبیعی و شیمیای ضد درد، مانند مورفین و دمرول) اعتیاد داشت." پروپوفول، اپیویید نیست. دکتر ارلی گفت که مایکل نه به پروپوفول و یا داروهای خواب آور، که به داروهای ضد درد اعتیاد داشت. "فکر نمی‌کنم مدارک محکمی وجود داشته باشد که نشان دهد او به پروپوفول یا بنزودیازپین‌ها (مجموعه داروهای خواب آورها، ضد اضطراب و آرام بخش) اعتیاد داشته است." ارلی گفت که بیشترین اعتیاد مایکل ناشی از ضد درد «دمرول» بوده است چرا که او بیشتر از این دارو استفاده می‌کرده است. (مایکل خود در آهنگی با عنوان «مورفین» به استفاده‌ی شخصیت آهنگ‌اش از داروی دمرول اشاره کرده است.) ارلی: "اصلی‌ترین داروی اعتیاد او دمرول بود، دارویی که به مراتب بیشتر از سایر داروها استفاده می‌کرد. مرگ او مستقیما ناشی از دمرول نبوده است. احتمال دارد دمرول با پروپوفول و بنزودیازپین‌ هم افزایی داشته است." دکتر موری در روز فوت مایکل علاوه بر پروپوفول، داروهای خواب آور، ضد اضطراب و آرام بخش بسیاری به او تزریق کرده بود. مایکل تحت درمان یک پزشک دیگر با نام آرنولد کلین قرار داشت که وی نیز دمرول به او تزریق می‌کرد. پس از مرگ، پزشکی قانونی اثری از دمرول در بدن مایکل نیافت، با این حال شاهدان در دادگاه گفته‌اند که مایکل یکبار پس از بازگشت از مطب کلین، ناهشیار بود که می‌تواند عارضه‌ی تزریق دمرول باشد. منبع: eMJey.com / ABC۷