شعر

خسته ام زين همه تكرار، چرا مي خندي؟
گشته ام همدمِ ديوار ، چرا مي خندي؟

بر نمي آيد از آن كنج قفس آوازی
زده بر حَنجره اي مار ، چرا مي خندي؟

سوخت پروانه ي بيچاره از آن خنده ي شمع
رفته گل در بغل خار ، چرا مي خندي؟

مي كَند پوستِ اين غنچه ي گل سردي دي
شده در برف گرفتار ، چرا مي خندي؟

رفت آن يار عزيز و نرسيدم به وداع
مي زنم بر سر و دستار ، چرا مي خندي؟

زده شد بر لب انديشه ي من قفل سكوت
دست از اين قهقهه بردار ، چرا مي خندي؟

هم دعا کن گره از کار تو بگشاید عشق
هم دعا کن گره تازه نیافزاید عشق

قایقی در طلب موج به دریا پیوست
باید از مرگ نترسید ، اگر باید عشق

شمع روشن شد و پروانه در آتش گل کرد
می توان سوخت اگر امر بفرماید عشق

پیله رنج من ، ابریشم پیراهن شد
شمع حق داشت ، به پروانه نمی آید عشق...

کاش داشتنت
به راحتی
دوست داشتنت بود...! (

لیاقت می خواهد واژه ” ما ” شدن
لیاقت می خواهد ” شریک ” شدن
تو خوش باش به همین ” با هم ” بودن های امروزت
من خوشم به خلوت تنهایی ام
تو بخند به امروز…
من میخندم به فرداهایت

ــــــــــــــــــــــــــــــ

بله

دل من حوصله کن، داد زدن ممنوع است
کم بکن این گله، فریـاد زدن ممنوع است

بیـن این قـوم که هـر کـار ثوابی ست کباب
دل دلسوختـه را باد زدن ممنوع است

تیشه بر ریشه فرهـاد زدن شیـرین اسـت
حـرفی از پیشه فرهـاد زدن ممنوع است

شادی از منظــر این قوم گناهی ست بزرگ
بـزن آهنگ، ولی شـــاد زدن ممنوع است...

بچه ها، ازتون خواهش میک نم حتما وقتی می نویسید، از نویسنده اش هم اسم بیارید.
اگر خودتون می نویسید که دیگه عالیه و همین درسته، پس بنویسید خودم.