جلسه ۷ دادگاه اای‌جی: مایکل جکسون پیش از مرگش گفت که خدا با او حرف میزند

روز چهارشنبه یک رقصنده و تهیه کننده‌ی زن که از سال ۱۹۸۷ با مایکل جکسون همکار بود، در دادگاه گفت که بابت سلامتی مایکل دچار نگرانی شده بود. الیف سانکی (Alif Sankey)، دستیار تهیه کننده‌ی تور This Is It گفت که در این باره به کنی اورتگا، کارگردان تور هشدار داده بود. وی توضیح داد که مایکل بسیار لاغر بود و برای تور آمادگی نداشت. او گفت که یکبار مایکل با کفش‌های پاره که پاشنه‌ی آن سوراخ شده بود به جلسه‌ی تمرین آمد، او در هفته‌ی نخست ماه ژوئن چند جلسه تمرین را از دست داد و از همیشه لاغرتر بود. اورتگا بابت غیبت مایکل از جلسه‌های رقص آشفته بود. همچنین تراویس پین، طراح رقص تور به سانکی گفته بود که مایکل در نزد او از درد جسمانی شکایت کرده است. شهادت سانکی رنگ و بوی عجیبی به خود گرفت وقتی او شهادت داد که خدا با مایکل سخن می‌گفت. مایکل تنها چند روز پیش از فوتش به کنی اورتگا گفته بود که صدای خدا را می‌شنود: "خدا مرتب با من حرف می‌زند."این سخن مایکل و نیز ظاهرش، سانکی و اورتگا را در جلسه‌ی تمرین به گریه انداخته بود. "مایکل نمی‌فهمید که چرا خدا با او سخن می‌گوید. من و اورتگا هر دو گریه می‌کردیم. گریه می‌کردیم زیرا او عادی حرف نمی‌زد." شهادت سانکی هواداران مایکل در اتاق دادگاه را نیز به گریه انداخت. سانکی گفت که در جلسه‌ی روز ۱۹ ژوئن ۲۰۰۹، تنها شش روز پیش از فوتش، مایکل نمی‌توانست عادی صحبت کند. وکیل کاترین جکسون عکسی از مایکل را که مربوط به جلسه‌ی پرو لباس‌های صحنه بود به اعضای هیئت منصفه نشان داد. در این عکس او بسیار لاغر اندام به نظر می‌رسید. وقتی مایکل محل را ترک کرد تا به خانه برود، اشک در چشمان سانکی و اورتگا جمع شده بود. در مسیر بازگشت به خانه، سانکی اتومبیلش را متوقف کرد تا با اورتگا تماس بگیرد. ساعت از ۱ بامداد ۲۰ ژوئن گذشته بود. "یک احساس بسیار قوی به من می‌گفت که مایکل دارد می‌میرد." "من آن شب در تلفن بر سر اورتگا فریاد می‌کشیدم. به او گفتم که مایکل باید همین حالا در بیمارستان بستری شود." وقتی سانکی در این باره شهادت می‌داد، دچار غلیان احساسات شد. "من مرتب می‌گفتم که مایکل دارد می‌میرد، دارد می‌میرد، دارد ما را ترک می‌کند. باید در بیمارستان بستری شود. خواهش می‌کنم کاری کنید، لطفا، لطفا. مرتب همین را تکرار می‌کردم. از او پرسیدم که چرا هیچکس آنچه من می‌بینم را نمی‌بیند. او گفت که نمی‌داند." اورتگا سپس در ساعت ۲:۰۴ دقیقه‌ی بامداد ایمیلی را برای رندی فیلیپس مدیر عامل کمپانی فرستاد. البته اورتگا پیش از این نیز ایمیل‌های نگران کننده‌ای رد و بدل کرده بود. سانکی ایمیلی را که در اوایل ماه ژوئن برای کنی اورتگا نوشته بود به هیئت منصفه نشان داد. او در این ایمیل به اورتگا یادآور شده بود که باید هرچه سریعتر وضعیت جسمانی و روحی مایکل را بهبود ببخشند. سانکی هرگز پاسخ مستقیمی از اورتگا دریافت نکرد اما اورتگا این نگرانی را به کمپانی اای‌جی منتقل کرد و آنها را در جریان گذاشت. سانکی در ایمیلش برای اورتگا نوشته بود: "لطفا کمک کن تا مایکل را به درون آن نور جادویی بازگردانیم. به من اجازه بده تا به تو کمک کنم تا به مایکل کمک کنیم تا گمشده‌اش را بیابد، آن جام مقدس‌اش را." برایان پنیش وکیل کاترین جکسون از سانکی پرسید که آیا نتیجه‌ای از این ایمیل‌ها حاصل شد؟ آیا کمپانی پس از آگاهی یافتن از نگرانی‌های وی، اقدامی را در جهت حفاظت از جان مایکل جکسون انجام داد؟ سانکی پاسخ داد: "خیر" پنیش: "آیا نگرانی شما این بود که هیچ اقدامی در حال انجام نبود؟" سانکی: "بله" سانکی در ادامه بیان داشت: "می‌خواستم او همان فرد با جرات و آگاهی که هست باشد، خودش را باور داشته باشد، باور داشته باشد که ما به او ایمان داریم، اینکه می‌تواند از پس هرکاری برآید." شهادت سانکی نشان داد که کنی اورتگا در بسیاری از ایمیل‌های خود به کمپانی، از سخنان سانکی استفاده کرده بود. اورتگا در یکی از این ایمیل‌ها نوشته بود: "مایکل به توجه و مدیریت بیشتری نیاز دارد. به نظر من او برای درمان خستگی عضله و جراحت‌هایش واقعا به متخصص تغذیه و ورزش درمانی و ماساژ نیاز دارد. او در وضعیت عالی جسمانی قرار ندارد. باور دارم که او در رنج و عذاب است." در نتیجه‌ی رد و بدل کردن این ایمیل‌ها، نشستی با حضور مایکل، دکتر کانراد موری، رندی فیلیپس و اورتگا در منزل مایکل برگزار شد. پس از اتمام این نشست، فیلیپس ایمیلی را برای اورتگا فرستاد که در آن گفته بود به عملکرد موری ایمان دارد: "هرچه بیشتر با او کار می‌کنم، احترامم نسبت به وی بی‌نهایت بیشتر می‌شود. او دکتر بسیار موفقی است، ما تمامی سوابق او را بررسی کرده‌ایم. او به این تور نیازی ندارد ( = محتاج پول نیست)، او کاملا اخلاقگرا و بی‌طرف است." برایان پنیش از سانکی خواست تا در مورد ایمیلی که در آن پل گانگ ور، مدیر کمپانی، اورتگا را در جریان تصمیمش برای صحبت با موری قرار داده بود، توضیح دهد. سانکی توضیح داد که گانگ ور در این ایمیل نوشته بود: "ما می‌خواهیم به او یادآوری کنیم که این کمپانی اای‌جی است که دستمزد او را می‌پردازد، نه ام‌جی (مایکل جکسون). می‌خواهیم بداند که انتظارمان از او چیست." سانکی گفت که در مورد وضعیت جسمانی مایکل بر اساس آنچه که هنگام بغل کردن او حس می‌کرده است، قضاوت می‌کند. "سالها قبل وقتی او را در آغوش می‌گرفتم، بدنش مانند سنگ مرمر بود. اما وقتی در سال ۲۰۰۶ طی یک دیدار کوتاه او را بغل کردم، دیگر آنگونه نبود، لاغر شده بود." آخرین تمرین مایکل در روز ۲۴ ژوئن یک روز پیش از فوتش در تالار استپل سنتر برگزار شد. بخشی از فیلم‌ دوربین‌های امنیتی که در همان روز گرفته شده بود به هیئت منصفه نشان داده شد. در این فیلم مایکل با پتویی که به دورش پیچیده شده است از برابر سانکی عبور می‌کند. (دانلود کنید) سانکی گفت: "حالش خوب نبود. از او پرسیدم که آیا سردش است و او گفت بله." مایکل آن شب دو آهنگ اجرا کرد: تریلر و ایرث سانگ. سانکی ادامه داد: "او انجامش داد. تمرین کرد. اما در شرایط اجرای کامل آهنگها نبود." بعدازظهر روز بعد او در سالن تمرین در کنار اورتگا ایستاده بود که فیلیپس از طریق تلفن خبر مرگ مایکل را به اورتگا داد. سانکی گفت: "اورتگا در دستان ما از هوش رفت." بر خلاف شش روز گذشته، این بار هیئت منصفه از فضای سنگین دادگاه گریزی داشت به دنیای هنر و خلاقیت مایکل جکسون. الیف سانکی گفت که در ویدیوی اسموت کریمینال (Smooth Criminal) مایکل بازی داشت. وی حضور در این ویدیو را نخستین نقش جدی خود دانست. او گفت که ضبط ویدیو سه ماه به درازا انجامید. سانکی بیان داشت که تماشای مایکل هنگار کار بر روی قوه‌ی خلاقیت وی تاثیر مثبتی گذاشته بود. در دادگاه عکسی از وی در کنار مایکل به نمایش درآمد. وکیل کاترین جکسون ضمن نشان دادن این تصویر، ویدیوی اسموت کریمینال را نیز در دادگاه پخش کرد و صدا و تصویر مایکل، مادرش را باز به گریه انداخت. سانکی قوه‌ی تخیل مایکل را بی‌انتها توصیف کرد: "وقتی او چیزی را در ذهن‌اش ترسیم می‌کرد، همان اتفاق می‌افتاد. شگفت‌انگیز بود. ما شاهد بودیم که تخیلات او رنگ حقیقت به خود می‌گرفت." او در مورد کار با مایکل در ویدیوی ا.ک گفت: "نخستین بارم بود. نخستین باری بود که به عنوان یک رقصنده، یک هنرمند تحت تاثیر کار او و دقت‌اش به تمامی جزئیات قرار می‌گرفتم. او بسیار به جزئیات اهمیت می‌داد و هرگز چیزی را نادیده نمی‌گرفت. کار با مایکل یک تجربه‌ی جادویی بود. هنوز هم رویای من اینست که بتوانم همان جادویی که او خلق کرد را بسازم. کار با او رویایی بود که ممکن شد و من آن را مانند گنجی در سینه خواهم داشت و تا ابد در ذهنم حک خواهم کرد." مایکل شخصا مشتاق بود که در حضور فرزندانش اجرا کند. سانکی در مورد مایکل به عنوان یک پدر و رابطه‌اش با فرزندانی که «عاشق» او بودند نیز سخن گفت: "مایکل گفت که برای اجرای این تور هیجان زده است. از این فکر که سرانجام می‌توانست به فرزندانش بگوید که واقعا کیست، اینکه همه چیز را نشان‌شان بدهد سخت به هیجان می‌آمد." "This Is It نمایش بسیار بزرگی می‌شد. قرار بود بسیار بزرگ، خلاقانه و متفاوت باشد. از تجربه‌ی کارم با مایکل در گذشته می‌دانستم که حتما چیزی از آب درمی‌آید که هیچکس نظیرش را ندیده است. قرار بود همه چیز نو و مبتکرانه باشد." سانکی طی پرسش و پاسخ پذیرفت که درک‌اش از شرایط مایکل تنها بر پایه‌ی ملاقات‌های کوتاه شکل گرفته است و او هرگز گفتگوهای مفصلی با پادشاه پاپ نداشته است. اما مایکل آنقدر به او اعتماد داشت که اجازه بدهد با فرزندانش که به شدت از خلوت آنان محافظت می‌کرد، وقت بگذراند. هیئت منصفه در مورد رابطه‌ی فرزندان مایکل با پدرشان و عشقی که نسبت به وی داشتند شنید. سانکی توضیح داد که فرزندان در روزهای نخست ماه ژوئن هر روز همراه با پدرشان به آنجا می‌آمدند. در آن روزها مایکل سرگرم ضبط فیلم‌های کوتاهش (Dome Project) بود. سانکی گفت که در یکی از جلسه‌‌های تمرین در کنار پاریس، دختر مایکل که در آن زمان یازده ساله بود، نشست و با او گپ زد. پاریس یک کیف دستی داشت که آن را از آب نبات و عکس‌های پدرش پر کرده بود. "او یک کیف دستی با خود داشت. آب‌نبات‌های بسیاری در آن جا داده بود و نمی‌خواست که پدرش از آن باخبر شود. او به من گفت که چیزی بابت آب‌نبات‌ها به پدرش نگویم. او همچنین یک عالم عکس قاب شده از پدرش در کیف‌اش داشت." وی ادامه داد: "بچه‌ها عاشق پدرشان بودند." ترنت جکسون امروز نیز کاترین را در دادگاه همراهی می‌کرد. از دیگر حاضران جلسه، لانس ایتو، قاضی دادگاه او.جی. سیمپسون در سال ۱۹۹۵ بود. او و قاضی ایوت پالازلوس پس از اتمام جلسه، قرار ناهار داشتند. شاهد روز بعد دادگاه کارن فی آرایشگر مخصوص مایکل جکسون خواهد بود. منبع: eMJey.com / The Washington Post & CNN