جلسه ۱۶ دادگاه اای‌جی: بررسی قرارداد تولید فیلم با مایکل جکسون

روز چهارشنبه شاهد، شان ترل، به جایگاه بازگشت تا توسط وکیل کمپانی، خانم جسیکا بینا مورد پرسش و پاسخ قرار بگیرد. بیشتر وقت آنها به صحبت در مورد قراردادهای کاری گذشت. مایکل قرارداد تمی تمی که به عنوان مدیربرنامه‌اش فعالیت می‌کرد را امضا کرده بود اما چند ماه بعد آن را باطل نمود. وکیل خانواده‌ی جکسون گفته بود که پرداخت حقوق تمی توسط کمپانی، تضاد منافع ایجاد می‌کرد که به ضرر مایکل بود. شان ترل بیان کرد که کمپانی هیچ حقوقی به تمی پرداخت نکرده بود زیرا پیش از صورت گرفتن این پرداخت، تمی توسط مایکل اخراج شد. گرچه تور This Is It قرار بود آخرین هنرنمایی‌ مایکل بر روی صحنه باشد، بررسی قرارداد امضا شده بین مایکل و کمپانی اای‌جی نشان داد که با پایان یافتن تور، فصلی تازه در زندگی حرفه‌ای پادشاه پاپ رقم می‌خورد: فیلمسازی.یکی از بندهای قرارداد امضا شده بین مایکل و کمپانی، به فیلم‌های سه بعدی اختصاص داشت. مایکل در نظرداشت که این فیلم‌ها را در وقت‌های استراحت کنسرت برای تماشاچیان نمایش دهد. کمپانی یک بودجه‌ی یک میلیون دلاری طبق قرارداد برای تولید این فیلم‌ها* اختصاص داده بود که تولید سه تا از آنها با موفقیت به پایان رسید و با مرگ مایکل باقی‌شان ناتمام ماندند. همچنین بند دیگری از این قرارداد که در روز ۲۸ ژانویه در منزل مایکل به امضا رسید، به هنرمند پاپ اجازه می‌داد که در پروژه‌های فیلمسازی کمپانیِ وابسته به اای‌جی (شرکت فیلمسازی که در مالکیت اای‌جی قرار داشت) شرکت نماید. آنها برای ساخت حداکثر سه فیلم توافق‌نامه امضا کرده بودند. این کمپانی یک میلیون دلار در اختیار مایکل قرار می‌داد تا بر روی یک فیلمنامه‌‌ کار کند. ترل گفت که مایکل در ابتدا نسبت به کار بر روی پروژه‌ای در رابطه با فیلم کوتاه تریلر تمایل داشت. جزئیات بیشتری در این باره داده نشد. ترل گفت که تا تاریخ ۱ ژوئن ۲۰۰۹، صنعت فیلمسازی علاقه‌ای به این پروژه نشان نداده بود. ماه ژوئن آخرین مهلت امضای توافق‌نامه‌ی این پروژه بود. کمپانی اای‌جی به مایکل پیشنهاد داد که مهلت امضای توافق‌نامه را تا ماه اکتبر تمدید نماید اما مایکل هرگز برگه‌ی تمدید مهلت را امضا نکرد. ترل گفت: "می‌دانم که آقای جکسون همچنان برای این پروژه اشتیاق داشت و ما نیز مایل بودیم که او را در راه رسیدن به آنچه که می‌خواست یاری کنیم." ترل همچنین گفت که طبق قرارداد، هزینه‌ی تولید تور بر عهده‌ی مایکل جکسون بود. اگر یک کنسرت یا تمام تور لغو میشد، او می‌بایست تمامی هزینه‌ها را پرداخت می‌کرد. این شاهد همچنین به قرارداد بیمه‌ی تور TII پرداخت. ترل در خصوص معاینه‌ی پزشکی مایکل جکسون که توسط شرکت بیمه درخواست شده بود شهادت داد. کارگزار بیمه، باب تیلور، یک پزشک متخصص گوش و حلق و بینی ساکن نیویورک را برای بررسی وضعیت سلامت مایکل جکسون پیشنهاد داده بود. این پزشک در فوریه‌ی ۲۰۰۹ برای انجام معاینه به لس آنجلس سفر کرد. او توافق‌نامه‌ی رازداری امضا کرده بود و به همین دلیل ترل هرگز گزارش این پزشک را نخواند. اما تیلور، کارگزار بیمه، به او گفت که نتیجه‌ی معاینه رضایت بخش بود و مایکل به جز حساسیت فصلی، ناراحتی دیگری نداشت. مایکل این آزمایش را با رده‌ی عالی پشت سر گذاشته بود. گزارش پزشکی قانونی پس از فوت مایکل نیز این امر را تایید می‌کند. ‍پس از این آزمایش، شرکت بیمه پذیرفت که سی کنسرت نخست از پنجاه کنسرت This Is It را به مبلغ ۱۷.۵ میلیون دلار بیمه کند در حالیکه هزینه‌ی تولید تور بسیار بیشتر از آن بود. کمپانی اای‌جی همچنان به مذاکره با شرکت بیمه ادامه داد تا مبلغ بیمه را بالاتر ببرد. پیش از آن سابقه نداشت که شرکت تنها نیمی از تور را بیمه کند. ترل به گفتگو با کارگزار بیمه ادامه داد تا آنان را به بیمه نمودن باقی تور ترغیب کنند. ترل می‌گوید تلاش آنها این بود که فاصله‌ی بین هزینه و مبلغ بیمه را کم کنند. در برگه‌ها، مایکل با نام مستعار "مارک جونز" معرفی شده بود تا هویت‌اش مخفی بماند. ترل گفت که استفاده از نام مستعار برای یک هنرمند در برگه‌های بیمه غیرمعمول بود. بندی در قرارداد بیمه اشاره می‌کرد که اگر در نتیجه‌ی سوء مصرف مواد مخدر (غیرقانونی) مشکلی برای هنرمند پیش بیاید و وی از ادامه‌ی تور باز بماند، شرکت بیمه مسئولیتی برای پرداخت خسارت نخواهد داشت. ترل گفت که اگر بنا به دلایلی غیر از استثناهایی که در قرارداد قید شده بود (از جمله مصرف مواد) مایکل جکسون از اجرا باز می‌ماند، برای مثال یکی از نزدیکان‌اش از دنیا می‌رفت و اجرا از نظر احساسی برای او غیرممکن می‌شد، بیمه حاضر بود خسارت را بپردازند. کمپانی اا‌ی‌جی همچنین خواهان بیمه شدن تور در موارد بیماری یا مرگ بود و شرکت بیمه در صورتی حاضر به بستن قرارداد می‌شد که مایکل معاینه‌ی پزشکی دوم را به انجام برساند. ترل گفت به انجام رساندن معاینه‌ی دوم برای هنرمندان امر غیرمعمولی بود. شرکت لویدز لندن به دلیل شایعه‌ی ابتلای مایکل به انواع بیماری‌ها که در جراید پیچیده بود، مایل به بستن قرارداد بیمه‌ی عمر و بیماری و یا بیمه نمودن بیست کنسرت باقی مانده نبود. این شایعه‌ها حقیقت نداشت و مایکل به هیچکدامشان مبتلا نبود اما این مساله تاثیر رسانه‌ها را در شکست یا موفقیت حرفه‌ی هنرمندان و تصمیمات تجاری نشان می‌دهد. در دادگاه تیتر روزنامه‌های وقت که به بیماری‌های دروغین مایکل پرداخته بودند، ارائه شد. از فلج شدن مایکل و استفاده‌اش از صندلی چرخدار و کمردرد گرفته تا ابتلا به سرطان پوست و عفونت ریه، اما در جراید صحبتی از مصرف دارو و یا مشکل خواب نبود. سرانجام معاینه‌ی پزشکی دوم برای روز ۶ جولای تعیین شد. اما مایکل پیش از انجام آن از دنیا رفت. ترل گفت: "ما هیچ دلیلی نداشتیم که فکر کنیم او در معاینه‌ی دوم شکست می‌خورد." در ساعت ۵:۴۵ دقیقه‌ی صبح روز ۲۵ ژوئن به وقت لندن (۲۱:۴۵ شب ۲۴ ژوئن در لس آنجلس)، باب تیلور، کارگزار بیمه، ایمیلی برای کانراد موری، پزشک مخصوص مایکل فرستاد و به وی آگاهی داد که: "شرکت بیمه در موارد زیر خواهان اطلاعات است: - گزارش‌های خبری در مورد استفاده‌ی هنرمند (مایکل جکسون) از صندلی چرخدار در زمان‌های مختلف و اینکه آیا هیچیک از این موارد، نتیجه‌ی یک مسئله‌ی پزشکی بوده است یا خیر. - گزارش‌های خبری در این مورد که هنرمند از کمردرد رنج می‌برَد یا می‌برده است. - گزارش‌های خبری در مورد ابتلای هنرمند به لوپوس. - گزارش‌های خبری در مورد ابتلای هنرمند به سرطان. - گزارش‌های خبری در مورد بستری شدن هنرمند در بیمارستان در سال ۲۰۰۵. - تاریخ و شرح انجام هرگونه جراحی زیبایی و جزئیات آن. - گزارش‌های خبری در مورد عفونت ریه، امفیزم و خون ریزی مزمن معده در نزد هنرمند. - گزارش‌های خبری در مورد رژیم‌های غذایی سخت هنرمند (ابتلا به آنورکسیا)." چند ساعت پس از آن مایکل جکسون در نهایت سلامت با تزریق بیش از اندازه‌ی داروی بیهوشی پروپوفول توسط پزشک موری از پا درآمد. جسیکا بینا، وکیل کمپانی در دادگاه تاکید کرد که فهرست نگرانی‌های شرکت بیمه؛ سوء‌مصرف مواد، اعتیاد به الکل و یا بیخوابی را در بر نمی‌گرفته است. بینا از ترل پرسید: "آیا کمپانی از بیمه‌ی تور به سود می‌رسید؟" ترل: "خیر، بیمه فقط هزینه‌ها را پوشش می‌داد." ترل گفت که دکتر موری توسط مایکل پیشنهاد شده بود و کمپانی نقشی در انتخاب وی نداشت. این پزشک سه سال برای مایکل کار کرده بود. او گفت که از حضور پزشک در کنار مایکل غافلگیر نشده بود زیرا امر غیرمعمولی برای هنرمندان نبود. ایمیلی از وولی، از کارمندان بخش مالی، که در تاریخ ۲۱ ماه می برای کانراد موری فرستاده شده بود، نشان می‌داد که این بخش به دلیل تکمیل نشدن قرارداد موری قادر به پرداخت دستمزد مورد تقاضای وی نبوده است. دستمزد موری به عنوان بخشی از هزینه‌های تور لحاظ شده بود اما ترل گفت که احساسش این بوده است که این دسته بندی نهایی نبوده و تغییر می‌کرده است. او گفت که در مرحله‌ی نهایی تولید تور وقتی نمایش آماده‌ی رفتن به روی صحنه باشد، تمامی هزینه‌ها از اول دسته بندی و تعیین می‌شوند. او گفت که به نظر وی دستمزد کانراد موری بخشی از هزینه‌های هنرمند بود. ترل گفت که مسئولیت هزینه‌های هنرمند و هزینه‌های تولید تور با کمپانی مایکل جکسون بود. ترل افزود که از اعتراض احتمالی مایکل به این قضیه و یا موافقت وی بی‌اطلاع است. کنی اورتگا در روز ۲۰ ژوئن در ایمیلی به رندی فیلیپس، مدیر عامل کمپانی، نوشته بود: "مهم است که همه این را بدانند، به باور من این تور برایش مهم است و واقعا آن را می‌خواهد. اگر ما الان (قرارداد تور) را لغو کنیم، قلب‌اش می‌شکند. او وحشت کرده است که نکند همه چیز از بین برود. او امشب بارها از من پرسید که آیا قصد دارم ترکش کنم؟ او عملا التماس می‌کرد که به او اعتماد داشته باشم. قلبم به درد آمد. او مانند یک پسرِ گمشده بود. هنوز هم شانسی هست تا او به جایی که باید برسد، اگر ما کمکی که به آن نیاز دارد را از او دریغ نکنیم." ترل گفت که وقتی چند روز پیش تراویس پین در جایگاه شهادت می‌داد، در دادگاه حضور داشت. تراویس گفت که مایکل سردش بود و نشانه‌های ابتلا به آنفلوآنزا در وی دیده می‌شد. ترل گفت که در آن زمان حرف‌هایی در مورد اینکه مایکل احساس سرما می‌کرد، زده می‌شد اما هیچکس به درستی نمی‌دانست که جریان چه بوده است. به گفته‌ی این شاهد، دو جلسه با حضور ام‌جی و دکتر موری در منزل مایکل ترتیب داده شد. تاریخ یکی از آنها ۲۰ ژوئن بود. ترل گفت که یک جلسه نیز در ابتدای ماه برگزار شد که تاریخ‌اش را به خاطر نمی‌آورد. در نشست روز ۲۰ ژوئن، دکتر موری، مایکل، رندی فیلیپس و کنی اورتگا حاضر بودند. مایکل در آغاز گفته بود که "حالم خوب است، واقعا خوب است." سپس دکتر موری از کنی اورتگا به دلیل ایجاد نگرانی انتقاد کرده بود. دکتر گفته بود که مراقب مایکل و همه چیز خوب بود. در روزهای ۲۱ و ۲۲ ژوئن تمرینی صورت نگرفت و مایکل در روزهای ۲۳ و ۲۴ ژوئن آخرین تمرین‌هایش را به انجام رساند. او گفت که کارمندان کمپانی به وی اطلاع دادند که مایکل سلامت است و اجراهای تمرینی او در دو شب آخر را عالی توصیف کردند. در روز فوت مایکل، ۲۵ ژوئن، دو مدیر برنامه همزمان به کارهای مایکل جکسون رسیدگی می‌کردند: فارنک دلیو و تمی تمی. تمی پیشتر توسط مایکل اخراج شده بود. سپس بنیاد مایکل جکسون پذیرفت که هزینه‌های تور را پرداخت کند. در این روز یرایان پنیش، وکیل کاترین جکسون، تنها به مدت پانزده دقیقه برای طرح پرسش از شان ترل فرصت یافت. ترل گفت که رویدادها را بسیار دقیق به خاطر می‌آورد. او بیان کرد که هرگز ملاقات با مایکل جکسون در ۲۶ ژانویه‌ ۲۰۰۹ (تاریخ اشتباه) را فراموش نخواهد کرد. وی ادامه داد: "مطمئنم که آن آخرین بار بود که او را دیدم. من ملاقات با مایکل جکسون را فراموش نمی‌کنم. وقتی او را دیدم، بسیار جذاب و باشخصیت بود. برایم جالب بود که او از جایش بلند شد و در آستانه‌ی در به من خوش آمد گفت." پنیش سپس پرسید که آیا پذیرفتنی است که کارمندان کمپانی از واژگان ناخوشایندی هنگام صحبت از یک هنرمند استفاده کنند. ترل پاسخ داد: "هر فردی در مورد مایکل جکسون، ایده، احساس و اندیشه‌ی خود را دارد. شاید من لزوما با برخی از انتخاب‌های مایکل جکسون در زندگی‌اش موافق نباشم، اما احترام ویژه‌ای به عنوان یک هنرمند برایش قائلم." او همچنین گفت: "هرگز ملاقات با مایکل جکسون را از یاد نخواهم برد. ملاقات با او هیجان انگیز بود." در این زمان برایان پنیش اقدام به نمایش ایمیل‌های رد و بدل شده بین مدیران کمپانی نمود. تاریخ ایمیل‌ها ۲۸ ژانویه را نشان می‌داد. پنیش رو به ترل پرسید: "آیا شما دچار اشتباه شدید، قربان؟" ترل: "من در مورد تاریخ دچار اشتباه شدم. من این تاریخ‌ها را در تقویم جیبی‌ام علامت نزده‌ام. تاریخ دقیق این ملاقات در پیش چشمان من قرار نداشت. ملاقات در روز چهارشنبه ۲۸ ژانویه صورت گرفت، نه روز دوشنبه ۲۶." پنیش پیش از آنکه آرام آرام آنچه در چنته داشت را رو کند، از ترل پرسید که آیا رییس او، تد فیکر - وکیل ارشد کمپانی مادرِ اای‌جی - مایکل جکسون را یک فرد «غیرعادی» خوانده بود. "آیا آقای فیکر به شما گفت که مایکل جکسون غیرعادی است؟" ترل چند ساعت پیش از رفتن به منزل مایکل، فیکر را در جریان ملاقات قرار داده بود: فیکر: "این بدان معنی است که آن آدم غیرعادی را ملاقات می‌کنی؟" ترل: "ظاهرا که اینگونه است. نمی‌دانم چه احساسی باید داشته باشم. مطمئنا باید جالب باشد، اما یک جورایی مور مور کننده است." پنیش ادامه داد: "پس وکلای شما چنین احترامی برای هنرمندان قائل‌اند، آنها را غیرعادی خطاب می‌کنند؟" ترل: "باید از آقای فیکر بپرسید." پنیش: آیا به آقای آنشاتس (صاحب کمپانی) گفتید که حقوقدان ارشدش، ام‌جی را غیرعادی خطاب کرده است؟ ترل: "خیر." پنیش: "آیا مادرتان هرگز به شما یاد نداد که اگر حرف خوبی برای زدن در مورد کسی ندارید، اصلا هیچ نگویید؟" وکیل کمپانی به این پرسش اعتراض کرد. تعدادی از اعضای هیئت منصفه به خنده افتادند. قاضی اعتراض را پذیرفت و پرسش پنیش را پرخاشگرانه تشخیص داد. ترل فردا به جایگاه باز خواهد گشت. پنیش با لحنی تند به وی گفت: "فردا شما را خواهم دید." برایان پنیش خارج از دادگاه این سخنان را برای گفتن به خبرنگاران داشت: "این ایمیل‌ها تنها نمونه‌ای است که نشان می‌دهد کمپانی اای‌جی چه نگاهی به یک هنرمند داشت. آنها کوچکترین احترامی برای مایکل جکسون قائل نبود و به او تنها به عنوان وسیله‌ای برای کسب سود نگاه می‌کرد تا بتواند بر رقیب خود Live Nation پیشی بگیرد. ما این را به اعضای هیئت منصفه ثابت خواهیم کرد. اینکه وکلا اینگونه به او بی‌احترامی کردند، مایه‌ی شرمساری است. ما ایمیل‌های بیشتری را ارائه کرده و چهره‌ی حقیقی اای‌جی را نمایان خواهیم کرد. این فقط مشتی نمونه‎ی خروار بود." ----------------------------------------------------- [*این ویدیوها عبارت بودند از: ۱) Smooth Criminal که مایکل در آن با استفاده از تکنیک‌های سینمایی همبازی ستارگان فقید دوران طلایی هالیوود می‌شد. ۲) سه بعدی Thriller که از خانه‌ای تسخیر شده با تصویری روح مانند از وینسنت پرایس (دکلمه‌گر آهنگ تریلر) آغاز می‌شد و سپس در گورستانی که مردگانش از قبرهایشان برخواسته‌اند ادامه می‌یافت. ۳) سه بعدی Earth Song با حضور دخترک کوچکی که در جنگل قدم می‌زد، به خواب می‌رفت و پس از برخاستن از خواب، جنگل را نابود شده می‌یافت. ۴) They Don't Care About Us و یا با نام دیگرش: Drill که مارش نظامی دریایی از سربازان بود. در واقع این جمعیت شگرف، مجموع ۱۰ رقصنده‌ از جمله مایکل بودند که تصاویرشان با کمک تکنیک‌های پیشرفته در کنار یکدیگر تکرار می‌شد. ۵) MJ Air یک فیلم سه بعدی که در آن از یک جت ۷۰۷ استفاده می‌شد. این جت از پشت صحنه به صحنه حمله‎ور میشد و حفره‌ای را ایجاد می‌کرد. مایکل از درون این حفره بر روی صحنه ظاهر میشد. ۶) The Final Message یک فیلم سه بعدی با شرکت دخترک ایرث سانگ که کره‌ی زمین را در آغوش می‌گرفت. ۷) فیلم The Way You Make Me Feel که در هنگام اجرای این آهنگ، در پس زمینه‌ی صحنه نمایش داده میشد و در آن رقصندگان به عنوان کارگران دهه‌های گذشته بر روی اسکلت فلزی یک ساختمان ظاهر می‌شدند. / eMJey.com] منبع: eMJey.com / ABC & AP