مايكل: ”من در آن زمان كوچك بودم اما تا حدودي به خاطر دارم كه سمي ديويس مرا به كويينسي جونز معرفي كرد.“ دوستي مايكل و كويينسي جونز از سر صحنه ي فيلمبرداري فيلم ويز شروع شد و به رابطه ي ”پدر ـ پسري“ مبدل گرديد.
پس از فيلم ويز، مايكل با كويينسي تماس گرفت و گفت: ”ببين، من تصميم دارم كه يك آلبوم موسيقي بسازم. فكر ميكني بتواني چند تهيه كننده به من پيشنهاد كني؟“
مايكل: ”من اين را بدون منظور گفتم. سوالم ساده بود اما صادقانه. ما مدتي در باره ي موسيقي صحبت كرديم. بعد از آن كويينسي اسم چند نفر را مطرح كرد و پس از كمي مِن مِن كردن، گفت: ”چرا نميگذاري من اين كار را انجام بدهم؟“
مايكل: ”من واقعا به اين موضوع فكر نكرده بودم. پس با لكنت زبان گفتم.... ”البته، ايده ي بسيار خوبي است. من هرگز به اين فكر نيافتاده بودم.“.... كويينسي هنوز هم مرا به خاطر اين ماجرا دست مي اندازد.“
با اين تماس تلفني، كار بهترين و موفقترين گروهِ اواخر دهه ي 80 ـ كويينسي جونز و مايكل جكسون ـ آغاز شد.
[تيم رويايي: كويينسي و مايكل]
در دسامبر سال 1978، گروه جكسونز با يك آلبوم بسيار موفق با نام «سرنوشت» (Destiny) بازگشت. اين آلبوم موفقترين كار آنها بود. در آلبوم «Destiny»، براي اولين بار، كنترل همه چيز در دست خود گروه بود.
بجز آهنگ «بوگي را سرزنش كن» (Bale It On The Boogie)، بقيه ي آهنگها توسط گروه نوشته شده بود. اين آلبوم بزرگترين موفقيت براي آنها به شمار ميرفت.
[بوگي، قسمي موسيقي بلوز است با ريتمي تند كه با پيانو نواخته ميشود.]
جكسونز همچنين كمپاني توليدات خودشان را با نام توليدات طاووس (Peacock Productions) تاسيس كردند.
در سال 1979، مايكل بيست و يك ساله شد و كم كم كنترل كارش را بدست گرفت.
مايكل: ”قرارداد شخصي اي كه پدرم براي كنترل كردن من، با من بسته بود، به پايان رسيد. و اگرچه تصميم سختي بود اما اين قرارداد تمديد نشد. آيا اين تصميم، روابط من و پدرم را دگرگون ساخت؟ نميدانم در قلب او چه ميگذشت، اما قطعا احساسات قلبي مرا تغيير نداد. من تنها ميخواستم كنترل زندگي خودم را در دست داشته باشم.“
مايكل به نيويورك نقل مكان كرد. جايي كه دور از دستان پدرش، ميتوانست زندگي مستقل را تجربه كند.
مايكل: ”ميخواستم اولين آلبوم يك نفره ي من [براي كمپاني اپيك]، بهترين چيزي باشد كه ميتوانست باشد.“
براي آلبوم «غير معمول» (Off The Wall)، مايكل با يك تهيه كننده ي جديد همكاري ميكرد ـ كويينسي جونزِ افسانه اي ـ
مايكل: ”من از اين موضوع كه يك دوست برنامه هايم را با كمپاني ضبط موسيقي ترتيب ميداد، بسيار خوشحال بودم. كه همان شخص اتفاقا بهترين انتخاب براي تهيه كنندگي نيز بود.“
در ابتدا قرار بود نام اين آلبوم، «دوست دختر» (Girl Friend) باشد. پل مك كارتني و همسرش ليندا، حتي قبل از آنكه مايكل را ملاقات كرده باشند، آهنگي با همين نام نوشته بودند تا بعدها همراه با مايكل اجرا كنند.
مايكل: ”پل مك كارتني هميشه براي مردم اين داستان را تعريف ميكند كه من به او زنگ زدم و گفتم كه بايد با كمك يكديگر، چند تا آهنگ تاپ بنويسيم. اما نحوه ي آشنايي ما دقيقا به اين شكل نبود.
پل مك كارتني و من، براي اولين بار يكديگر را در مهماني اي كه در ويلاي هارولد لويد برگزار شده بود، ملاقات كرديم. او گفت: ”ميداني، من يك آهنگ براي تو نوشته ام.“... من خيلي غافلگير شدم و از او تشكر كردم. و او در همان مهماني آهنگ «Girl Friend» را براي من خواند.“
آنها به هم قول دادند كه به زودي با يكديگر ديدار دوباره اي داشته باشند. اما پروژه هاي مختلف و مشغله ي زندگي، مانع شد و آنها تا چند سال موفق نشدند در مورد اين آهنگ با يكديگر صحبت كنند. بالاخره پل بر خلاف برنامه اي كه براي اين آهنگ در نظر داشت، آن را در آلبوم خودش «London Town» قرار داد.
مايكل: ”عجيب ترين چيز موقع ساخت آلبوم «Off The Wall» اتفاق افتاد. كويينسي يك روز نزد من آمد و گفت: ”مايكل، من يك آهنگ دارم كه دقيقا مناسب تو است.“ ... او آهنگ «Girl Friend» را براي من نواخت. البته پي نبرده بود كه پل مك كارتني اين آهنگ را در ابتدا براي من نوشته بود. وقتي من اين موضوع را به او گفتم، خيلي متحير شد و احساس خشنودي كرد. بعد از اين ماجرا، ما سريع آن آهنگ را ضبط كرديم و در آلبوم قرار داديم. اين يك اتفاق باور نكردني بود.“
بروس سوادين، مهندسي كه با كويينسي كار ميكرد، آهنگها و ميكس آنها را تكميل كرد. تا به امروز، بروس هنوز هم با مايكل كار ميكند و آنها دوستان بسيار خوبي براي يكديگر هستند.
[بروس ـ كويينسي ـ مايكل]
آهنگ «تا وقتي راضي نشدي دست برندار» (Don't Stop Till You Get Enough) براي مايكل اهميت زيادي دارد. زيرا اولين آهنگي بود كه مايكل به تنهايي آن را نوشت.
مايكل: ”اين آهنگ اولين فرصت من بود. و يك راست شماره يك شد. با اين آهنگ من اولين جايزه ي يك نفره ي گرمي (Grammy) را دريافت كردم.