کتابی در مورد ناگفته‌های کنسرت یادبود مایکل جکسون در ولز

کنسرت یادبود مایکل جکسون که سال گذشته در ولز برگزار شد، موضوع کتاب یکی از برگزارکنندگان آن شده است. عنوان کتاب چنین است: "چگونه به مایکل جکسون ادای احترام کردم" و یا How I Paid Tribute to Michael Jackson. این کتاب مجازی با ۲۸۲ صفحه به قیمت ۲ دلار و ۹۹ سنت در آمازون برای دانلود در دسترس است. اندی پیچتا (Andy Picheta) در این کتاب از ماجراهای پشت صحنه‌ی کنسرتی سخن گفته است که گرچه تا حدودی موفق عمل کرد اما برای هنرمندی در حد و اندازه‌ی مایکل جکسون یک شکست بزرگ محسوب می‌شد. راز عدم موفقیت این کنسرت در نادیده گرفتن بنیاد مایکل و هواداران او بود و می‌توان امیدوار بود که این کتاب، کلاس درس خوبی باشد برای سایر افرادی که با سوءاستفاده از نام مایکل برای رسیدن به شهرت و ثروت تلاش می‌کنند. همانطور که مدتی پیش هاوارد مان، شریک تجاری کاترین جکسون به دلیل نادیده گرفتن بنیاد مایکل و نقض قانون حق امتیاز مجرم شناخته شد. با خواندن کتاب پی می‌بریم که همانطور که گمان می‌رفت، برگزارکنندگان کنسرت اطلاع درستی از صنعت موسیقی نداشتند و پیش‌بینی‌هایشان پی در پی با شکست مواجه شد. آنها فکر می‌کردند که نام خانواده‌ی جکسون به تنهایی خیل عظیم ستارگان را به سمت اجرا در این کنسرت می‌کشاند اما وقتی اعلامیه‌ی برگزاری کنسرت به اطلاع عموم رسید هنوز با هیچ خواننده‌ای برای اجرا در این کنسرت قرارداد بسته نشده بود. آنها همچنین استادیوم بسیار بزرگی را برای برگزاری این کنسرت در نظر گفته بودند و ایده‌هایی داشتند که غیرواقع بینانه و بسیار پرهزینه بود. پیچتا در این کتاب بدون هیچ پرده پوشی از تمامی موانع کار سخن به میان آورده و از افرادی که سابق بر این دوستان وی بودند و در این کنسرت با آنان همکاری داشت، صادقانه انتقاد کرده است. اندی پیچتا در صفحه‌ی نخست کتاب جمله‌ای آورده است که به مذاق هواداران مایکل بسیار خوش می‌آید: "تقدیم به هواداران مایکل جکسون، حق با شما بود!" هواداران مایکل پیش از برگزاری کنسرت هشدار داده بودند که این طرح با شکست روبرو خواهد شد اما گوشی بدهکار نبود. این کتاب اعترافی به شکست و جستجو پیرامون دلایل آن است و از این حیث خواندن آن خالی از لطف نیست زیرا کمتر کتابی یافت می‌شود که چنین صادقانه در مورد اشتباهی بزرگ سخن به میان آورد. کریس هانت تهیه کننده‌ی اصلی این کنسرت از دوستان جفر (Jeffre دوست پسر لاتویا جکسون خواهر مایکل) و کنسرت نیز ایده‌ی وی بود. جفر قرار بود هنرمندان مختلف و خانواده‌ی مایکل را برای تهیه‌ی کنسرتی که به زعم خودش می‌توانست از فیلم This Is It نیز پرفروش‌تر شود، گرد هم آورد. کنسرت به منظور استفاده از قانون عفو مالیاتی بریتانیا در آن کشور برگزار گردید. جفر معتقد بود که اگر برادران مایکل پی ببرند که او پشت این قضیه است، هرگز پایشان را به کنسرت نخواهند گذاشت. لئونارد رو کمی بعد وارد جریان شد و پیشنهاد داد که کنسرت برای دور زدن حق امتیازِ نام مایکل جکسون با عنوان "مایکل برای همیشه" برگزار شود. آنها تصمیم گرفتند صحنه را در میانه‌ی استادیوم قرار دهند تا رکورد گروه یوتو را برای بیشترین تعداد تماشاچی بشکنند. لئونارد رو به آنان گفته بود که هنرمندانی مانند پرینس، مدونا، لیدی گاگا، التون جان و نامهایی از این دست حاضرند در این کنسرت برنامه اجرا کنند. (لئونارد رو کیست؟ در سال ۲۰۰۹ پس از آنکه مایکل خبر برگزاری تور This Is It در لندن را داد، پدرش جو جکسون و لئونارد رو طی نامه‌ای به رسانه‌ها اعلام داشتند که از این به بعد لئونارد رو مدیریت برنامه‌های مایکل را برعهده دارد. آنها یک نامه‌ی جعلی را که ادعا می‌کردند مایکل نوشته است به رسانه‌ها ارائه دادند. یک روز بعد خبر رسید که مایکل هیچگونه رابطه‌ی کاری با لئونارد رو ندارد و او حق نمایندگی و دخالت در امور مایکل را نخواهد داشت. مایکل در نامه‌ای نوشته بود که تمایلی ندارد پیرامون مسائل کاری یا شخصی‌اش با لئونارد رو ارتباط کلامی و یا نوشتاری داشته باشد.) پیچتا عقیده داشت که قیمت بلیطها زیادی گران است اما کریس هانت به او گفت که هواداران مایکل برای شرکت در این رویداد که یکبار در زندگی‌شان رخ می‌دهد، از زیر سنگ هم که شده پول بدست می‌آورند. آنها پیشتر قصد داشتند که این کنسرت را در روز ۲۷ آگوست برگزار کنند اما وقتی ماه می از راه رسید، تاریخ را برای ۸ اکتبر تعیین کردند. چهار ماه مانده به برگزاری کنسرت تنها جکسون‌ها برای شرکت در آن اعلام آمادگی کرده بودند. کمپانی فروش بلیط از ترس لغو شدن کنسرت، درآمد فروش را در اختیار خود نگاه داشته بود، در حالیکه‌ی کمپانی کریس هانت (جی‌ال‌ای) برای برگزاری کنسرت به پول نیاز داشت. نتیجه آن شد که پولی که برای مصارف خیریه کنار گذاشته شده بود، برای راه اندازی کنسرت هزینه شد تا در فرصت بعدی از درآمد فروش بلیط بخشی نیز به خیریه‌ها اختصاص یابد، وعده‌ای که هرگز عملی نشد. پس از یک هفته از آغاز فروش، آنها توانسته بودند تنها ۳۲۷ بلیط به فروش برسانند و تعداد فروش روزانه‌ برابر با ۱۲ تا ۲۰ فقره بود. کنسرت یادبود «مایکل برای همیشه» در مجموع توانست بیست هزار بلیط به فروش برساند، و این قرار بود ادای دینی باشد به مایکل جکسون که یک میلیون بلیط تور This Is It را طی تنها چند ساعت فروخته بود. یک روز پیش از انتشار بیانیه‌ی رسمی برگزاری این کنسرت، استادیوم رزرو شده و حضور سه تن از جکسون‌ها در کنار لاتویا و کاترین قطعی شده بود اما خبری از هیچ خواننده‌ی دیگری نبود. پیچتا می‌نویسد: "طی دو ساعت چنان گندی به پا شد که در آن چشم جایی را نمی‌دید." شوخ طبعی یکی دیگر از ویژگی‌های این کتاب است. پیچتا با نقل جمله‌ی یکی از هواداران که در فیسبوک برای آنها پیام گذاشته بود، نوشته است که بهتر بود به حرف او گوش می‌سپردند و یا او را به عنوان تهیه کننده استخدام می‌کردند. او در مورد همزمانی این کنسرت با آغاز به کار دادگاه رسیدگی به پرونده‌ی قتل مایکل جکسون که مورد اعتراض بسیار هواداران نیز واقع شد، می‌گوید: "ما تاریخ را تعیین کردیم. در ابتدا قصدمان این نبود که با دادگاه قتل مایکل همزمانی داشته باشد، البته اعتقاد بر این بود که این دادگاه اصلا قرار نیست برگزار شود." اندی پیچتا در مورد اعلام حضور گروه کیس (Kiss) که با واکنش به شدت منفی هواداران روبرو گردید، می‌گوید که وقتی کاترین به همراه یکی از سرپرستان کنسرت که کاترین حتی نامش را نمی‌دانست در تلویزیون سی‌ان‌ان ظاهر شد تا بطور رسمی خبر برگزاری کنسرت را تایید نماید، هنوز فهرست هنرمندانی که قرار بود برای اجرای برنامه دعوت شوند، مشخص نشده بود. یکی از کارمندان که مدیر برنامه‌ی یک گروه راک بود، گروه کیس را پیشنها داد و سایرین نیز پذیرفتند. چنین شد که طی مصاحبه‌‌ی سی‌ان‌ان، از گروه کیس نام آورده شد، گروهی که خواننده‌اش بطور علنی به مایکل جکسون توهین کرده بود. وقتی اعتراض هواداران بالا گرفت، سرپرستان کنسرت از جین سیمون، خواننده‌ی کیس خواستند تا در بیانیه‌ای بطور علنی از مایکل و هوادارانش عذرخواهی کند. جالب آنکه این عده براستی باور داشتند که سیمون کاری که از وی خواسته بودند را انجام می‌دهد! پیچتا حتی از بیانیه‌ی بنیاد و نامه‌ای که هواداران در اعتراض به این رویه منتشر ساختند، در کتابش یاد کرده است. او می‌گوید که آنان هرگز با بنیاد مایکل تماس برقرار نکردند و به منظور عدم رویارویی با محدودیت‌های قانونی، راه‌های فرار را در پیش گرفته و برای مثال تصمیم گرفتند که پخش زنده‌ی کنسرت در ایالات متحده را منتفی اعلام کنند. مدتی بعد کمپانی وارنرچپل که مدیریت پخش آهنگ‌های مایکل را در اختیار داشت، از آنها به جرم نپرداختن حق امتیاز شکایت کرد و قاضی حکم داد که آنان اجازه‌ی پخش زنده‌ی این کنسرت در بریتانیا و یا اروپا را نیز نخواهند داشت. اما بنیاد مایکل جکسون علیه این کنسرت دست به هیچگونه اقدام قانونی نزده بود. پیچتا در مورد پرداخت دستمزد کارکنان کنسرت گفته است که هنوز مزد تعدادی از آنان پرداخت نشده است، حتی تعدادی از خوانندگان نیز دستمزدشان را دریافت نکرده‌اند. مایکل در تمام عمرش فرد بخشنده‌ای بود، او در مورد پرداخت نشدن مزد کارکنان کنسرتی که برای ادای دین به او برپا شده بود، چه می‌گفت؟ این نویسنده می‌گوید اسپانسر کنسرت یادبود اکنون می‌خواهد فیلم این کنسرت را با کسب مجوز قانونی و با همکاری بنیاد مایکل، کمپانی وارنرچپل و نیز هواداران مایکل منتشر نماید. همچنین دادگاه کریس هانت را در زمینه‌ی نقض قانون حق امتیاز گناهکار شناخته است. سال گذشته کمپانی او اعلام ورشکستگی کرد. نکته‌ی دیگری که در این کتاب جالب توجه است، به جرمین برادر مایکل مربوط می‌شود. جرمین پس از فوت مایکل سعی داشت کنسرتی برگزار کند و دو بار تلاش‌هایش با شکست مواجه شد. وقتی خبر برگزاری کنسرت یادبود ولز اعلام شد، جرمین گفت که از آن حمایت نمی‌کند. پیچتا نوشته است که جرمین می‌خواست خود این کنسرت را ترتیب دهد و به همین دلیل از حمایت کنسرتی که خودش برگزار کننده‌ی آن نبود، خودداری ورزید. عکس‌ها و ویدیوهای بیشتر از این کنسرت را در اینجا و اینجا ببینید. منبع: eMJey.com / amazon