امسال جکسون فایو بازگشته است اما با چهار میکروفون. میکروفون‌هایی که به سبک و سیاق سالهای دور در کنار هم ردیف شده‌اند.
در نبود برادرشان مایکل، آنها با اجرای یکی از آهنگ‌های آلبوم دنجروس او، Can't Let Her Get Away یادش را زنده نگاه داشتند.
۳ سال پس از زمانی که برادرشان خود را برای تور This Is It آماده می‌کرد، آنها قدم در راه "اتحاد" گذاشته‌اند. آرزوی دیرینه‌ی دوباره بهم پیوستن گروه سرانجام محقق شد اما بدون حضور مایکل.جکی، تیتو، جرمین و مارلون عازم توری هستند که از ۲۰ ژوئن در اونتاریو، کانادا آغاز شده است و تا ۲۹ جولای ادامه خواهد داشت. آنها طی تابستان ایالات متحده را دور خواهند زد اما زیاد هم کار ساده‌ای نیست.
جرمین می‌گوید: "به دور از چشم برادران چند بار طی تمرینات از شدت ناراحتی بر زمین افتادم و گریه کردم. در تمام آن سالها عادت کرده بودم که بر روی صحنه مایکل را در سمت راست خود ببینم. هرگز نمی‌توانم این عادت را ترک کنم."
فردا سومین سالمرگ مایکل است. پزشک‌اش دارو را بیش از حد به او تزریق کرد، مراقب‌اش نبود و آمبولانس را نیز سر وقت خبر نکرد. مایکل مرد.
"این روز برای من، این روز.... این روز فرقی با روزهای دیگر ندارد." مارلون ادامه می‌دهد: "منظورم اینست که تمام طول سال در فکرش هستم. این روز هم مانند روزهای دیگر است. با این درد زندگی می‌کنم. گاهی صبح‌ها از خواب برمی‌خیزم و باناباوری از خودم می‌پرسم که آیا واقعا مایکل از پیش ما رفته است!؟"
جرمین این تور را درمانی برای زخم‌شان می‌داند. می‌گوید درست است که سالها فکر برپایی یک تور خانوادگی رهایشان نکرده بود، اما پس از فوت مایکل احساس کردند که برای کنار آمدن با این غم بزرگ، به یک اتحاد نیاز دارند.
تیتو می‌گوید: "بعضی آهنگ‌ها ما را غمگین می‌کنند و برخی دیگر برایمان وجد و شادی به همراه دارند، برای مثال ABC یا I Want You Back. او را در کنار خودمان تصور می‌کنم که قدم برمی‌دارد، میچرخد، می‌رقصد. حضورش را احساس می‌کنم."
جکی از جادوی خاصی سخن می‌گوید. جادوی دوران جوانی که گرچه کمرنگ شده اما هنوز وجود دارد.
"وقتی روی صحنه می‌رویم و آواز می‌خوانیم، آن انرژی به ما بازمی‌گردد. البته من که به خوبی سابق نمی‌رقصم، اما به هر حال هنوز یک چیزهایی در چنته دارم."
گروه ۵ نفره‌ی پسران نوجوان خانواده‌ی جکسون، اکنون ۴ مرد میانسال هستند که دایره‌ی زندگی خود را تکمیل کرده‌اند. سن‌شان از ۵۵ تا ۶۱ می‌رسد و باید دید هواداران‌شان در مورد هنرنمایی تابستانه‌ی آنها چه نظری دارند.
تور ایمورتال مایکل جکسون از نظر فروش در ایالات متحده شماره یک شده است. اما گری بنجیاونی، سردبیر نشریه‌ی پل‌استار که در مورد کنسرت‌ها و تورها مطلب می‌نویسد، عقیده دارد که موفقیت ایمورتال برای تور اتحاد برادران جکسون تکرار نخواهد شد.
"جکسون فایو و جکسونز (۲ گروه موسیقی برادران) موفقیت‌اش را از مایکل می‌گرفت. ایمورتال موفق شد زیرا ترکیبی است از اجرای سیرک دو سوله و موسیقی مایکل. نمی‌دانم آیا تلاش برادران جکسون برای جذب مخاطب به ثمر خواهد نشست یا نه."
اما جکسونها از چیزی باک ندارند.
مارلون مهارت اجرا بر روی صحنه را به دوچرخه سواری تشبیه میکند: "وقتی دوچرخه سواری را یاد بگیرید، دیگر محال است از خاطرتان برود. فقط ممکن نیاز داشته باشید تا باد لاستیک‌ها را تنظیم کنید."
تور اتحاد (Unity tour) نخستین همکاری جدی برادران پس از تور ویکتوری در سال ۱۹۸۴ است اما علاوه بر مایکل، یک غایب دیگر نیز دارد.
رندی، کوچکترین برادر طی سالهای پایانی در گروه تبل می‌‌نواخت. وقتی جکسون فایو پس از ترک (کمپانی ضبط) موتان به جکسونز تغییر نام داد، رندی جای جرمین را - که ترجیح داده بود هنرمند موتان باقی بماند - در گروه گرفت و به صف نخست آمد. اما حالا او از تور اتحاد فاصله گرفته است، گرچه مارلون می‌گوید: "هروقت آمد، خوش آمد."
منبع: eMJey.com / AP
امسال جکسون فایو بازگشته است اما با چهار میکروفون. میکروفون‌هایی که به سبک و سیاق سالهای دور در کنار هم ردیف شده‌اند.
در نبود برادرشان مایکل، آنها با اجرای یکی از آهنگ‌های آلبوم دنجروس او، Can't Let Her Get Away یادش را زنده نگاه داشتند.
۳ سال پس از زمانی که برادرشان خود را برای تور This Is It آماده می‌کرد، آنها قدم در راه "اتحاد" گذاشته‌اند. آرزوی دیرینه‌ی دوباره بهم پیوستن گروه سرانجام محقق شد اما بدون حضور مایکل.جکی، تیتو، جرمین و مارلون عازم توری هستند که از ۲۰ ژوئن در اونتاریو، کانادا آغاز شده است و تا ۲۹ جولای ادامه خواهد داشت. آنها طی تابستان ایالات متحده را دور خواهند زد اما زیاد هم کار ساده‌ای نیست.
جرمین می‌گوید: "به دور از چشم برادران چند بار طی تمرینات از شدت ناراحتی بر زمین افتادم و گریه کردم. در تمام آن سالها عادت کرده بودم که بر روی صحنه مایکل را در سمت راست خود ببینم. هرگز نمی‌توانم این عادت را ترک کنم."
فردا سومین سالمرگ مایکل است. پزشک‌اش دارو را بیش از حد به او تزریق کرد، مراقب‌اش نبود و آمبولانس را نیز سر وقت خبر نکرد. مایکل مرد.
"این روز برای من، این روز.... این روز فرقی با روزهای دیگر ندارد." مارلون ادامه می‌دهد: "منظورم اینست که تمام طول سال در فکرش هستم. این روز هم مانند روزهای دیگر است. با این درد زندگی می‌کنم. گاهی صبح‌ها از خواب برمی‌خیزم و باناباوری از خودم می‌پرسم که آیا واقعا مایکل از پیش ما رفته است!؟"
جرمین این تور را درمانی برای زخم‌شان می‌داند. می‌گوید درست است که سالها فکر برپایی یک تور خانوادگی رهایشان نکرده بود، اما پس از فوت مایکل احساس کردند که برای کنار آمدن با این غم بزرگ، به یک اتحاد نیاز دارند.
تیتو می‌گوید: "بعضی آهنگ‌ها ما را غمگین می‌کنند و برخی دیگر برایمان وجد و شادی به همراه دارند، برای مثال ABC یا I Want You Back. او را در کنار خودمان تصور می‌کنم که قدم برمی‌دارد، میچرخد، می‌رقصد. حضورش را احساس می‌کنم."
جکی از جادوی خاصی سخن می‌گوید. جادوی دوران جوانی که گرچه کمرنگ شده اما هنوز وجود دارد.
"وقتی روی صحنه می‌رویم و آواز می‌خوانیم، آن انرژی به ما بازمی‌گردد. البته من که به خوبی سابق نمی‌رقصم، اما به هر حال هنوز یک چیزهایی در چنته دارم."
گروه ۵ نفره‌ی پسران نوجوان خانواده‌ی جکسون، اکنون ۴ مرد میانسال هستند که دایره‌ی زندگی خود را تکمیل کرده‌اند. سن‌شان از ۵۵ تا ۶۱ می‌رسد و باید دید هواداران‌شان در مورد هنرنمایی تابستانه‌ی آنها چه نظری دارند.
تور ایمورتال مایکل جکسون از نظر فروش در ایالات متحده شماره یک شده است. اما گری بنجیاونی، سردبیر نشریه‌ی پل‌استار که در مورد کنسرت‌ها و تورها مطلب می‌نویسد، عقیده دارد که موفقیت ایمورتال برای تور اتحاد برادران جکسون تکرار نخواهد شد.
"جکسون فایو و جکسونز (۲ گروه موسیقی برادران) موفقیت‌اش را از مایکل می‌گرفت. ایمورتال موفق شد زیرا ترکیبی است از اجرای سیرک دو سوله و موسیقی مایکل. نمی‌دانم آیا تلاش برادران جکسون برای جذب مخاطب به ثمر خواهد نشست یا نه."
اما جکسونها از چیزی باک ندارند.
مارلون مهارت اجرا بر روی صحنه را به دوچرخه سواری تشبیه میکند: "وقتی دوچرخه سواری را یاد بگیرید، دیگر محال است از خاطرتان برود. فقط ممکن نیاز داشته باشید تا باد لاستیک‌ها را تنظیم کنید."
تور اتحاد (Unity tour) نخستین همکاری جدی برادران پس از تور ویکتوری در سال ۱۹۸۴ است اما علاوه بر مایکل، یک غایب دیگر نیز دارد.
رندی، کوچکترین برادر طی سالهای پایانی در گروه تبل می‌‌نواخت. وقتی جکسون فایو پس از ترک (کمپانی ضبط) موتان به جکسونز تغییر نام داد، رندی جای جرمین را - که ترجیح داده بود هنرمند موتان باقی بماند - در گروه گرفت و به صف نخست آمد. اما حالا او از تور اتحاد فاصله گرفته است، گرچه مارلون می‌گوید: "هروقت آمد، خوش آمد."
منبع: eMJey.com / AP