زنده باد سلطان پاپ

مقاله‌ای از جان بریم (Jon Bream)، نویسنده‌ی استار تریبون مایکل جکسون پس از مرگ، از نو زاده شد. تور او همینک در آمریکا شماره یک است. ما مراسم خاکسپاری‌اش را دیدیم، فیلم This Is It که پس از مرگش اکران شد را دیدیم. ما دادگاه قتل او را دیدیم. سلطان پاپ شاید درگذشته باشد، اما در نزدیکی‌های شما زندگی می‌کند. "مایکل جکسون: تور فناناپذیر" پرفروش‌ترین تور در آمریکا شده است. شبی بیش از ۱ میلیون دلار درآمد دارد و از تورهای کانیه وست، جی زی، باب سیگر و برد پیسلی، موفق‌تر بوده است.این تور، تور مایکل جکسون است اما بدون حضور خودش، و موفقیت آن بدین معناست که جکسون سه سال پس از مرگ* همچنان محبوب است. فیلمساز و منتقد، نلسون جورج (Nelson George) که پیرامون جکسون دو کتاب نوشته است، می‌گوید: "او به نحوی عجیب پس از مرگ، زنده شد." او پردرآمدترین فرد در بین هنرمندان فقید است. سال گذشته یک تنه ۱۷۰ میلیون دلار درآمد داشت و الویس با ۵۵ میلیون دلار دوم شد. از زمان مرگش در سال ۲۰۰۹، بنیاد مایکل بیش از نیم میلیارد دلار به چنگ آورده است. از جمله ۶۰ میلیون دلار برای فیلم This Is It و ۲۵۰ میلیون دلار برای قرارداد ۱۰ پروژه‌ با کمپانی سونی. جورج می‌گوید: "در آیین پرستش بت‌های آمریکایی، مایکل جکسون در زمینه‌های گوناگونی جانشین الویس می‌شود." برای مثال او در لاس وگاس، پریسلی را شکست داد، (بیشتر بخوانید) جایی که سلطان راک‌اندرول، دهه‌ها جولان داده بود. جکسون از ۱۹۸۸ در آمریکا تور برگزار نکرده بود و ایمورتال به نوعی تور مایکل جکسون محسوب می‌شود. جکی جکسون، برادر بزرگتر مایکل می‌گوید: "شما هرگز نمی‌توانید فردی را بر روی صحنه جانشین مایکل کنید." اما با این حال باور دارد که برادرش همواره مشتاق به همکاری با سیرک دو سوله بود. برادران جکسون در تور ایمورتال - که از صدای مایکل بر روی صحنه بهره می‌گیرد - با سیرک دو سوله همکاری دارند. ایمورتال که توسط جیمی کینگ - همکار دیرینه‌ی مدونا - نوشته و کارگردانی شده است، به جای داستان؛ از رقص‌های مایکل، دستکش‌های جواهرنشانش، تصویرهای گوناگون او و حتی بابلز، شامپانزه‌اش بهره می‌گیرد. موفقیت در آنطرف آبها دهه‌ی ۱۹۹۰ برای مایکل دوره‌ی خوبی نبود، به ویژه در ایالات متحده. او آهنگ‌های موفقی چون You Are Not Alone و Scream را عرضه کرد، اما تیترهای منفی اخبار و اتهام کودک آزاری، در پی‌اش بود. او در همین زمان در اروپا، آفریقا، آسیا، خاورمیانه، اقیانوسیه، آمریکای جنوبی و مکزیکو، تورهای دنجروس و هیستوری را روی صحنه برد. اما تنها توقفگاه او در ایالات متحده، هاوایی بود. تمامی بلیطها تا تکه‌ی آخر فروش رفته بودند. تراویس پین، رقصنده و رقص پرداز که از ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۹ با مایکل همکاری داشت و در تور ایمورتال نیز دستی دارد، می‌گوید: "او براستی یک بت جهانی است. در جایجای دنیا او در سحطی دیگر نسبت به سایرین پذیرفته شده و ایستاده است، بطور قطع می‌توانید این را حس کنید." جکسون پس از تجربه‌ی شهرت در نوجوانی همراه با گروه جکسون فایو در دهه‌ی ۷۰، حرفه‌ی انفرادی خود را در دهه‌ی ۸۰ آغاز نمود و با تریلر که پرفروش‌ترین آلبوم تاریخ است، به اوج رسید. این آلبوم در آن زمان در ایالات متحده یک تنه ۲۹ میلیون نسخه فروش کرد و برنده‌ی ۷** جایزه‌ی گرمی شد. جو ووگل، نویسنده‌ی کتاب «مرد در موسیقی: زندگی و حرفه‌ی خلاقانه‌ی مایکل جکسون» می‌نویسد: "چنانکه از نظر هنری پخته‌تر میشد، فرصت این را می‌یافت که هنرش را در رسانه‌های جمعی ابراز نماید... ما فقط آهنگ‌ها را نمی‌شنویم، بلکه می‌بینیم. او کلیپ‌های موسیقی‌ را ساخت. رقص‌ها را طراحی کرد. نمادها را خلق نمود. لباس‌ها را عرضه کرد. ارتباط میان ما و مایکل جکسون از دریچه‌های گوناگونی شکل می‌گیرد. مردم از هریک از این دریچه‌ها به او می‌نگرند. یک رابطه‌ی چند حسی با او در جریان است." موضوع فقط ویدیو کلیپ‌های پر هزینه‌ای که هوش از سر هواداران می‌برد، نیست. اگر الویس دنیا را به جنبش درآورد و بیتلز ما را به آواز داشت، مایکل ما را رقصاند. او شاید بیش از هر هنرمند پاپ دیگری، آهنگ‌هایی برای رقص ضبط کرده باشد. امیل کمپبل (Emil Campbell) که سابق بر این در لاس وگاس به عنوان بدل جکسون، نمایش میداد و یک سابقه‌ی ۴۰ ساله در خواندن آهنگ‌های مایکل دارد؛ هنوز هم برای هنرنمایی بر روی صحنه، موسیقی او را انتخاب می‌کند. "موسیقی او شما را به رقص وامی‌دارد." اما کار مایکل فقط این نبود. ووگل می‌گوید: "آهنگ‌های او هم پربارند و هم متنوع. او عاشقانه می‌خواند، اعتراض می‌کند، در آهنگ‌هایش هم سرود هست و هم رقص و هم آواز کلیسا. او سبک‌های آراندبی، پاپ و هیپ هاپ را در آثارش بکار می‌برد. این یک آرشیو صرفا پاپ نیست که موضوع تمامی آهنگ‌هایش تنها بر محور عشق و رابطه بچرخد." موسیقی او از لحاظ ریتم و آواشناسی، بسیار بدیع و خلاقانه است، طیف وسیعی را مخاطب قرار می‌دهد و برای عموم جاذبه دارد. کمپبل می‌گوید: "موسیقی او پاک و سالم است، آهنگ‌هایش مضامین انحرافی و ناپاک ندارند. لازم نیست نگران افرادی باشید که در اتاق همزمان با شما به موسیقی او گوش می‌سپرند. مادربزرگتان هم می‌تواند در کنار شما از آن لذت ببرد." اما بزرگترین جاذبه‌ی مایکل، حسی بود که بر روی صحنه در افراد برمی‌انگیخت. امیلی کلیفورد، هوادار ۲۴ ساله که اغلب وقتها، کت‌های مایکل جکسون "تریلر و بد" را بر تن دارد، می‌گوید: "او حد نهایت یک صحنه‌گردان بود. او این توانایی را داشت که از نظر جنسی برای زنان و مردان جاذبه داشته باشد، جاذبه‌ای که هم معصوم بود و هم معتاد کننده." او رویای همه شد. نخستین ستاره‌ی پاپی که با جذبه‌اش فرای مرزهای نژادی، جنسیتی، نسلی و جغرافیایی به پرواز برخاست. نیمه‌ی تاریک از بین رفت مرگ، نیمه‌ی تاریک زندگی جکسون - اتهامات، رویدادهای ناگوار، ازدواج‌های شکست خورده - را محو کرد و مردم بر این نکته تمرکز کردند که براستی چرا او را مورد قدردانی قرار می‌دهیم؟ فیلم This Is It - پرفروش‌ترین مستند موزیکال تاریخ با ۲۶۱ میلیون دلار - که چهار ماه پس از مرگش منتشر شد، نقشی اساسی در بازیابی شهرت او ایفا کرد. پس از سالها گوشه گیری، این مستند چیزی را به دنیا نشان داد که افراد معدودی پیش از آن دیده بودند: مایکل جکسون در مقام یک انسان. انسانیت و خلاقیت او به تمام توسط لنز دوربین به تصویر کشیده شد. او رقص را به رقصنده‌ها آموخت، ایده‌هایش را با کارگردان تور در میان گذاشت و با استفاده از دهان و انگشتانش صداهایی تولید نمود تا تیم موسیقی را در کارشان راهنمایی کند. تراویس پین می‌گوید: "او آنقدر ادامه می‌داد تا ما به خوبی متوجه شویم. همیشه باید ایده‌های بهتری ارائه می‌دادیم. چیزی که متفاوت و غافلگیر کننده باشد. او می‌خواست رقص‌ها آنقدر سرگرم کننده باشند که چشمان تماشاچیان، رهایشان نکنند. اما در عین حال می‌گفت که این حرکات باید به اندازه‌ای ساده باشند که مردم بتوانند در جای خود بایستند و برقصند." این فیلم شرح آماده سازی This Is It است، توری که قرار بود به مدت ۵۰ شب از جولای ۲۰۰۹ در لندن برگزار شود. این تور هرگز محقق نشد و برای جوانترها که هرگز جکسون را بر روی صحنه ندیده‌اند، ایمورتال فرصت مناسبی است. مت وبستر، هوادار ۲۸ ساله، سه سال پیش نقشه کشیده بود که اجرای زنده‌ی مایکل را در لندن ببیند. "او باحال‌ترین مرد در دنیا بود." وبستر در سن ۵ یا ۶ سالگی با تماشای آلبوم بدِ جکسون، شروع کرد به رقصیدن. او آماده بود تا ۸۰۰ دلار را خرج تهیه‌ی بلیط This Is It از بازار سیاه نماید. "حال که نمی‌شود مایکل را داشت، می‌توان به تماشای بزرگ‌ترین نمایش زنده در تجلیل از او نشست. سیرک دو سوله می‌تواند از پس این کار برآید." سلطان در برابر سلطان بر طبق آمار فوربس، سال گذشته نسبت درآمد بنیاد مایکل جکسون به الویس، ۳ به ۱ بود. این مجله پردرآمدترین هنرمندان فوت شده را چنین رتبه بندی کرده است: ۱. مایکل جکسون با ۱۷۰ میلیون دلار ۲. الویس پریسلی با ۵۵ میلیون دلار ۳. جان لنون با ۱۲ میلیون دلار ۴. جیمی هندریکس با ۷ میلیون دلار ۵. جورج هریسون با ۶ میلیون دلار *نویسنده دلیل فوت را مصرف بیش از حد دارو (overdose) عنوان کرده است. می‌دانیم که مایکل از پروپوفول برای درمان بی‌خوابی‌اش استفاده می‌کرد و این دارو توسط پزشک موری به وی تزریق میشد. موری با تزریق مقدار زیادی از این داور باعث مرگ مایکل گردید. او هم اکنون دوره‌ی محکومیت ۴ ساله‌ی خود را در زندان سپری می‌کند. **یک جایزه‌ی دیگر نیز به خاطر کتاب صوتی ای‌تی (ET) به مایکل داده شد که مجموع تعداد جایزه‌‌های او در یک شب را به ۸ رساند. این رکورد هنوز شکسته نشده است. منبع: eMJey.com / Star Tribune