ویدیوهای خانگی مایکل جکسون و فرزندانش

طی دادگاه اای‌جی بخش‌هایی از فیلم‎های خانوادگی مایکل جکسون و فرزندان‌اش به نمایش گذاشته شد که با هم دیدیم. جلسه ۵۲ دادگاه برایان پنیش ویدیویی از مایکل و فرزندان‌اش را در دادگاه به نمایش گذاشت. در این ویدیو از فیلم‌های خانگی گرفته شده از فرزندان مایکل در کوچکی استفاده شده بود و آهنگ Speechless از آلبوم اینوینسیبل نیز به عنوان موسیقی متن به کار رفته بود. همچنین در انتهای این ویدیو بخشی از تمرینات تور This Is It که طی آن مایکل این آهنگ را می‌خواند، اضافه شده بود. جلسه ۳۸ دادگاه اای‌جی ویدیوی از کودکی پرینس و پاریس که در نورلند بر روی ماشین‌های اسباب بازی‌شان به این سو و آن سو می‌روند، به نمایش درآمد. در این ویدیو پرینس و پاریس با میکروفون صحبت می‌کنند و به معرفی خودشان می‌پردازند. پاریس کوچک: "اسمم عزیزِ باباس." پرینس در مورد وظیفه‌ای که بر دوش‌اش محول شده به خواهرش توضیح می‌دهد: "پاریس من باید با این (میکروفون) حرف بزنم. و باید در مورد تو و خودم حرف بزنم، باشه؟ سلام، اسم من پرینس مایکل جکسونه و من عزیزِ بابا هستم و بابایی رو دوست دارم." مایکل آهنگ «کودکان گمشده» (The Lost Children) از آلبوم اینوینسیبل را برای فرزندانش نوشته بود. او خواندن این آهنگ را به آنان آموزش می‌داد. ویدیویی که در آن مایکل همراه با کودکان خردسال‌اش به خواندن این ترانه مشغول بود در دادگاه پخش شد. هیئت منصفه ویدیویی از مایکل و فرزندانش را دید که در آن مایکل از آنها می‌پرسید وقتی بزرگ شوند چگونه می‌خواهند دنیا را تغییر بدهند. پرینس گفت که این ویدیو در روز کریسمس ضبط شده بود و او نه ساله بود. کریسمس شاد سال ۲۰۰۶. مایکل: "امروز چندم؟" پرینس: "۲۵ دسامبر." مایکل: "۲۵ دسامبر چه روزیه؟" پرینس: "کریسمس." مایکل: "دقیقا. کریسمس یعنی چی؟" بلنکت: "عشق." مایکل: "عشق به چی؟" بلنکت: "خانواده." مایکل: "چه کسی ازت مراقبت می‌کنه؟" بلنکت: "تو" مایکل: "من و اونهایی که دوستت دارن." مایکل سپس از بچه‌ها می‌خواهد که سن‌شان را بگویند: "۹، ۸ و ۴" مایکل: "با بلنکت شروع می‌کنیم، هدفت چیه؟ می‌خوای چکار کنی؟ می‌خوای در آینده چه کسی باشی؟ بهم بگو، همین حالا. بلنکت برای اینکه دنیا رو تغییر بده می‌خواد کی باشه؟" بلنکت: "نمی‌دانم." پرینس با شیطنت می‌گوید: "مرد عنکبوتی" و سپس به کمک برادرش می‌آید: "وقتی بزرگتر شدی می‌خوای چکار کنی؟" بلنکت: "کارگردان فیلم." مایکل: "واااای، این کاریه که من می‌خوام انجام بدم." پاریس به پدرش: "تو (الانم) داری انجامش میدی." مایکل خطاب به پاریس: "پاریس می‌خواد چکار کنه؟ صادق باش، ببین قلبت چی میگه، اول فکر کن بعد بگو در آینده می‌خوای چه کنی؟" پاریس: "به فقیرها کمک کنم" مایکل: "خیلی خوبه، بعدش چی؟ یه کار هنری؟" پاریس: "ژیمناستیک." مایکل: "و پرینس؟" پرینس: "من می‌خوام کارگردان فیلم و معمار بشم." مایکل: "اول بگو چرا می‌خوای کارگردان فیلم بشی؟" پرینس: "به خاطر اینکه می‌خوام با بابام فیلم کارگردانی کنم." مایکل: "و چرا معمار؟" پرینس: "چون از درست کردن چیز‌ها خوشم میاد." مایکل: "و چه نوع فیلمی میخوای بسازی؟" پرینس: "اکشن." مایکل فداکاری‌های ریز و درشتی برای فرزندانش به انجام رساند. یکی از آنها خرید سگی به نام کنیا بود. پرینس گفت که آنها چند سال پیش در صبح کریسمس (سال ۲۰۰۶) یک لابرادور شکلاتی رنگ از پدرشان هدیه گرفتند. او گفت که پدرش از سگ‌ها وحشت داشت اما می‌خواست فرزندانش یکی از آنها را داشته باشند. پنیش از پرینس پرسید که آن روز چه احساسی داشت؟ پرینس: "بسیار شادمان بودم." پنیش: "وقتی شما، برادرتان، خواهرتان و پدرتان در لاس وگاس زندگی می‌کردید چه احساسی داشتید؟" پرینس: "برایمان روزهای شادی بود." جلسه ۴۷ دادگاه اای‌جی: شهادت تاج جکسون و نمایش نامه‌های فرزندان مایکل خطاب به پدرشان چنگ سپس دست نوشته‌هایی از دختر و پسر مایکل را ارائه داد. تاج گفت که دست خط پاریس را می‌شناسد زیرا تکلیف‌های مدرسه‌اش را دیده است. نوشته‌ی پاریس به مایکل، مملو از عشق بود: "بابایی عزیزم، من خیلی عاشقت هستم. و خیلی خوشحالم که امشب برای شب بخیر گفتن بغلت کردم. خوب بخوابی. عاشقت هستم و شب بخیر. فردا می‌بینمت. (علامت بوس و بغل) شب بخیر و با عشق زیاد، پاریس جکسون." نوشته‌ای که مایکل از زبان بلنکت نوشته است: "سخنان بلنکت، پسرم، شش ساله. بابایی حرف مورد علاقه‌ات چیه؟ مال من خ برای خدا و ب برای بابا."