پاسخ تامسون به داستان تی‌ام‌زی در مورد مایکل جکسون

مدتی قبل سایت خبری تی‌ام‌زی نوشته بود که در سال ۲۰۰۸ مایکل جکسون برای جراحی دندان پسرش، بلنکت از بیهوشی استفاده کرده بود. چارلز تامسون در مقاله‌ای این داستان را شفاف سازی کرده است: ---------------------------------------------------------------------------------- در بین خبرنگاران ِ بی احتیاط، شعاری مطرح است: "هرگز اجازه نده که حقیقت، جذابیت یک داستان را از بین ببرد." نمی‌توانم برای این گفته، مثالی بهتر از آنچه که تی‌ام‌زی انجام داده است، بیابم. آنها مایکل را متهم کردند که به اجبار پزشکی را واداشته به پسرش بیهوش کننده تزریق نماید. آنها گفته‌اند:"ام‌جی دکتر را واداشت که در شرایطی غیر صحیح به پسرش بیهوش کننده بدهد. او یکی از فرزندانش را در معرض مراقبت پزشکی خطرناک قرار داد." داستانی که می‌گویند این است که در جولای ۲۰۰۸، دکتر مارک تدریسای یک جراحی دندان بر روی مایکل و بلنکت ۶ ساله انجام داد. تی‌ام‌زی مدعی است که برای بلنکت، بیهوشی استفاده شد. دکتر تدریسای اجازه‌ی استفاده از بیهوش کننده را نداشت، بنابراین مایکل از وی خواست یک متخصص بیهوشی خبر کند و او نیز چنین کرد. داستان تی‌ام‌زی با دو هدف نوشته شده است: مایکل در مورد استفاده از داروها بی احتیاط، و دوم آنکه او پدر بدی بود. اما حقیقت ماجرا هر دوی این ادعاها را بی اعتبار می‌سازد اینکه استفاده از بیهوشی بر روی کودکان، امری خطرناک است، صحیح نیست. در وب سایت انجمن دندان پزشکی کودکان نوشته شده است: "بیهوشی عمومی برای کودکانی که جراحی‌های دهانی طولانی مدت دارند، توصیه می‌شود. این بیهوشی اگر توسط متخصص انجام شود، مطمئن و بی خطر است." تی‌ام‌زی نوشته است که جراحی دندان بلنکت، ۲ ساعت به طول انجامیده بود. بر طبق داستانی که تی‌ام‌زی نوشته است، دکتر تدریسای به مایکل گفته بود که اجازه و امکان بیهوش کردن پسرش را ندارد. مایکل نیز از تدریسای درخواست کرد که یک متخصص بیهوشی خبر کند. پس بیهوشی در شرایط خطرناکی صورت نگرفته است و گذشته از این مایکل دکتر را وادار به انجام چنین کاری نکرده بود. تی‌ام‌زی سپس نوشته است که سازمان پزشکی در مارس ۲۰۱۰ تدریسای را به خاطر این کارش بازخواست و مجازات نمود. اما در برگه‌های سازشی که در مارس ۲۰۱۰ بین دکتر تدریسای و سازمان پر شد، آمده است که پزشک برای استفاده از بیهوشی بر روی "مایکل جکسون" در جریان یک جراحی دهانی، از متخصص بیهوشی یاری گرفته بود. در این اسناد نامی از بلنکت ۶ ساله برده نشده است، اما اگر هم بلنکت در آن زمان حاضر بوده است، پس او نیز در چنین شرایطی و با مراقبت یک متخصص بیهوش شده بود. دیگر آنکه دکتر تدریسای به خاطر فروش مشروبات الکلی، در شرایطی که مجوز قانونی فروش الکل را نداشت، جریمه شده بود. متن خبر تی‌ام‌زی بسیار گمراه کننده است. آنها نوشته‌اند مایکل از همان شیوه‌ای برای پسرش استفاده کرد که نهایتا منجر به مرگ خود وی شد. اینجا نیز اشتباه کرده‌اند. مایکل توسط یک متخصص بیهوشی درمان نمی‌شد اما چنان که خودشان گفته‌اند، بیهوشی پسرش را یک متخصص برعهده داشت. این دو مورد قابل قیاس نیستند. با دانستن این حقایق اکنون می‌توان بر خلاف تی‌ام‌زی گفت که مایکل مانند یک پدر معمولی شرایطی را فراهم آورده است که پسرش در امنیت و بدون خطر، تحت جراحی دندان قرار گیرد. دکتر تدریسای نیز از قوانین پزشکی تخطی نکرده بود. تی‌ام‌زی از روز ۲۵ ژوئن ۲۰۰۹ به بعد، تنها به این دلیل که نخستین خبرگزاری در جهان بود که فوت مایکل را اعلام کرد، به شهرت و اعتباری که هرگز پیش از آن نداشت، دست یافت و اکنون خوانندگان بسیاری دارد. آنها خبر فوت مایکل را بسیار پیشتر از آنکه بیمارستان تاییدش نماید، اعلام کرده بودند. بسیاری از مردم پس از خواندن این خبر در تی‌ام‌زی، آن را دروغ می‌خواندند. از آن پس بسیاری از رسانه‌ها فعالیت تی‌ام‌زی را دنبال می‌کنند و داستان اخیرشان در مورد مایکل و پسرش را نیز برای خوانندگانشان بازگو نموده‌اند. صنعت سرگرمی را روزنامه نگاری به روش کپی و چسب، به ستوه آورده است. تی‌ام‌زی باید بداند که روزنامه نگاری حقیقی، بی طرف و صحیح است. هیچکدام از این دو مورد در داستان آنان وجود ندارد. منبع: eMJey / sawfnews.com