حضور در گرمی تصمیم بچه ها بود

شماره ی هفته ی اخیر مجله ی پیپل مقاله ای در خصوص حضور پرینس و پاریس، فرزندان سلطان پاپ بر روی صحنه ی گرمی دارد. در این شماره گفته شده است که پرینس و پاریس در پشت صحنه دست در دست یکدیگر قدم می زدند و هیچ نشانی از اضطراب و دلهره نداشتند. این خود بچه ها بودند که می خواستند و تصمیم گرفتند جایزه ی پدرشان را دریافت نمایند و سخنرانی کنند. آنها حتی پیش از آنکه مادر بزرگ کاترین در این مورد تصمیم گیری نماید و اجازه صادر کند، متن صحبت های خود را آماده کرده بودند. همچنین در اخبار آمده است که پرینس متن سخنرانی خود را از حفظ خوانده و تلویزیون متن خوان مقابل او در تمام مدت خاموش بوده است. در این مقاله آمده است: "هیچکس تعجب نمی کرد اگر اضطراب داشتند، اما آنها در پشت صحنه می خندیدند و لبخند میزدند و به این حقیقت که قرار است در مقابل ۱۳ هزار نفر در داخل سالن و ۲۶.۶ میلیون نفر تماشاچی تلویزیونی ظاهر شوند بی اعتنا بودند." یک منبع نزدیک به خانواده می گوید که آنها "هیجان زده، شاد و سربلند بودند." در همان حال که پرینس ۱۲ ساله بر روی صحنه سخنرانی تاثیر گذارش را بیان می داشت و از خدا، مامان بزرگ و بابا بزرگ و طرفداران تشکر میکرد، کاترین در گوشه ی صحنه با چشمان اشک بار شاهد ماجرا بود. آنها دست در دست هم به پشت صحنه باز گشتند و جایزه ی "دستاور یک عمر فعالیت هنری" پدرشان را به بلنکت دادند. یک منبع میگوید بلنکت ۷ ساله، پسری خجالتی است و نخواست که به صحنه بیاید. اما در عوض خواهر ۱۱ ساله اش از جانب او سخن گفت. جو جکسون پدر بزرگ بچه ها به مجله ی پیپل می گوید : "به محض آنکه از صحنه خارج شدند به من زنگ زدند و گفتند «بابا بزرگ ما رو دیدی؟»" گرچه بسیاری به تصمیم خانواده ی جکسون مبنی بر قرار دادن بچه ها در معرض دید اعتراض داشتند، اما وکیل کاترین، آدام استرایسند میگوید حضور یافتن بر صحنه و دریافت جایزه، ایده ی خود بچه ها بود. او ادامه میدهد: "کاترین واقعا به حرف بچه ها گوش میدهد." بر روی صحنه ی گرمی، بچه ها نه تنها به پدرشان ادای احترام کردند بلکه بر آنچه دوستان و خانواده ماههاست که می گویند، صحنه گذاشتند. گرچه آنها هنوز در غم از دست دادن پدرشان هستند، اما راه زندگی بدون او را یافته اند. دوست قدیمی خانوادگی، کتی هیلتون (مادر پاریس هیلتون میگوید): "هر سه ی آنها فوق العاده اند." آدام استرایسند وکیل کاترین تایید میکند که "بچه ها قطعا با زندگی جدیدشان به خوبی کنار آمده اند." استرایسند بخش اعظم آن را مدیون رهبر ۷۹ ساله ی خانواده یعنی کاترین میداند و نامی از جو، عموها، عمه ها و پرستار گریس نمی برد. آنها در کلاس های کاراته شرکت می کنند، به کتابخانه می روند و به گفته ی دوست قدیمی مایکل، برایان مایکل استالر به فیلم سازی نیز علاقمند هستند. بچه ها شام را در خانه ی انسینو ی جکسون ها، در کنار عموزداه ها و سایر اعضای خانواده صرف می کنند. آنها روزهای شنبه همراه کاترین به کلیسای شاهدان یهوه که کاترین عضوی از آن است میروند. بچه ها هنوز در خانه درس می خوانند و استرایسند می گوید که پرینس و پاریس یک سال را جهشی خوانده اند. آنها مانند بقیه ی بچه ها از فیلم Twilight خوششان امده است. آنها در اولین اکران این فیلم در ماه نوامبر سال گذشته در لس آنجلس حضور داشتند. یک منبع می گوید آنها در اوقات فراغت خود در اینترنت چت می کنند یا ایمیل می فرستند. فیلم This Is It که در ماه کتبر اکران شد برای آنها دردآور است زیرا یادآور فقدان پدرشان است. پاریس عقیده دارد که کار بسیار بر سر این کنسرت باعث مرگ پدرش شده است و او از این بابت عصبانی و ناراحت است. انعطاف پذیری که بچه ها نشان داده اند باعث امیدواری خانواده و دوستان شده است. یک دوست می گوید: "پرینس و پاریس بسیار مطمئن تر و دلگرم تر شده اند." و این برای جو معنی خاصی دارد: "من مایکل را در وجود این بچه ها می بینم. آنها همانند او قوی هستند." منبع: eMJey / People / Entertainment Tonight