جهان سوم کجاست .... ؟؟؟؟؟؟؟

محسن جان،
متاسفانه صحبت بچه ها سیاه نمایی نیست، کشور ما بسیار کشور سطح پایینی از نظر فرهنگی محسوب می شه. در مقایسه با کل
کاری با کشورهایی که از ایران عقبتر هستند ندارم، دلیلی هم نداره ما بخوایم خودمون رو با اونها مقایسه کنیم.

ریشه اصلی این فقر فرهنگی هم فقط دولت و حکومت نیست، در مردم، تعصبات و چشم تو هم چشمی هاشون وجود داره.
باید پذیرفت که جامعه ما بیماره، بیماری دنیوی هم داره بر خلاف چیزی که خودمون فکر نمی کنیم، ما از نادر کشورهایی هستیم که به شدت مردم مادی داریم و مادی گری در کشورمون در سطح جامعه موج می زنه، هیچ کدوم ما هم مجزا نیستیم، این مردم غریبه ها نیستند، همه ما یا به عبارتی من و تو این مردم رو تشکیل می دیم.
تنها روزنه امید تاریخ ایران، دهه شصتی ها هستند که به خاطر تحمیل فشار و نسلی که از دست دادن کمی متمایز بار اومدن، هر کدوم از ما قبل از شروع به یک تغییر، باید بپذیریم که بیماریم و بعد شروع کنیم.

Hamid نوشته: محسن جان،
متاسفانه صحبت بچه ها سیاه نمایی نیست، کشور ما بسیار کشور سطح پایینی از نظر فرهنگی محسوب می شه. در مقایسه با کل
کاری با کشورهایی که از ایران عقبتر هستند ندارم، دلیلی هم نداره ما بخوایم خودمون رو با اونها مقایسه کنیم.

ریشه اصلی این فقر فرهنگی هم فقط دولت و حکومت نیست، در مردم، تعصبات و چشم تو هم چشمی هاشون وجود داره.
باید پذیرفت که جامعه ما بیماره، بیماری دنیوی هم داره بر خلاف چیزی که خودمون فکر نمی کنیم، ما از نادر کشورهایی هستیم که به شدت مردم مادی داریم و مادی گری در کشورمون در سطح جامعه موج می زنه، هیچ کدوم ما هم مجزا نیستیم، این مردم غریبه ها نیستند، همه ما یا به عبارتی من و تو این مردم رو تشکیل می دیم.
تنها روزنه امید تاریخ ایران، دهه شصتی ها هستند که به خاطر تحمیل فشار و نسلی که از دست دادن کمی متمایز بار اومدن، هر کدوم از ما قبل از شروع به یک تغییر، باید بپذیریم که بیماریم و بعد شروع کنیم.

دقیقا موافقم. دقیقاً شما حرفی رو می زنید که من بارها توی بحث های گوناگونی که در جاهای مختلف پیش اومده گفتم، این که ما اول باید بپذیریم که بیماریم، بپذیریم که از نظر فرهنگی، اخلاقی، روانی مشکل داریم بعد ممکنه بتونیم در دراز مدت حلشون کنیم.
تا حالا اون چیزی که ما از خودمون می دونستیم که در واقع بر خواسته از تبلیغاتی بود که برامون شده اینهاست که میگم: 1. ما با فرهنگ ترین مردم دنیا هستیم. 2. ما باهوش ترین مردم دنیا هستیم. 3. ما بهترین برنامه های طنز دنیا رو داریم چون مردم ایران خیلی سخت می خندند. 4. ما بهترین تماشاگران فوتبال دنیا رو داریم. 5. ما بهترین دوبلورهای دنیا رو داریم. 6. و...
نمی دونم شما هم اینها رو شنید یا نه، اینها خیلی جملات کلیشه ایی بودند و هستند که فکر میکنم همه شنیده باشند.
واقعیت اینه هیچ کدوم صحت نداره. و تا وقتی که فکر میکنیم بالاتر از ما نیست برای بهتر شدن تلاش نمی کنیم.

کاملاً با شما موافقم.

داشتم به خودمون تیکه مینداختم.
اسم اون کشوری که گفتم، ایران خودمونه و اون دریاچه هم اسمش خزر هستش.
همه ی دنیا این دریاچه رو به اسم دریاچه کاسپین میشناسند. کاسپی ها از اقوام کهن ایران هستند که در جنوب این دریاچه زندگی می کردند. اسم دریاچه هم از دیرباز به نام همین قوم ایرانی بوده.
خزر نام قومی بیابان گرد ساکن در شمال قفقاز بوده که ظاهراً به ایران هم هر از گاهی حمله می کردند.
حالا طنز زمانه اینه که تمام دنیا دریاچه رو به نام کاسپی ها میشناسند در حالی که خودمون اون رو دریاچه ی خزر صدا میزنیم. البته احتمالاً کشور دوست و برادر روسیه هم با ما هم نظره.

در کل قبول دارم، انتقاد از خود، هر چند هم تند اسمش سیاه نمایی نیست. کندن پی برای ساختن آیندست.

(اتفاقاً چند لحظه ی پیش داشتم توی فیسبوک در مورد نسل سوخته، دهه شصیتی ها، می نوشتم واین که مقامات ارشد دوباره سودای تولید نسل و افزایش جمعیت دارند.)

همونطور که گفتی ما ایرانی ها امتیازهای بالا و عالی داریم... اما چطوری خودمون رو ابراز کنیم؟
وقتی که تمام مردم دنیا ما رو براساس حکومتون میشناسن! اونا که نمیدونن چیزی که الان داره اتفاق میفته و افراد ایران چقدر با حکومت فاصله دارن..
خیلی از ماها اینو پذیرفتیم که باید عوض شیم... باید فرهنگسازی کنیم... اما متاسفانه خیلی ها اینکارو نمیکنن... یا اصلا براشون مهم نیست! مهم اینه که همه باید با هم عوض شن... البته اینو هم باید گفت که صطح فرهنگ و سواد مردم الان خیلی بالارفته...

بنظر من یکی از بزرگترین اشکالات فرهنگ امروز ایران دروغ گویی و ظاهر سازی هست. در حالی که در گذشته روی راست گویی خیلی تاکید بوده و من خونده بودم هرودوت گفته ایرانیان در کودکی سه چیز می آموزند که یکیش راست گویی بوده. در بعضی کتیبه ها بخصوص کتیبه های داریوش بزرگ روی راست گویی تاکید شده. کنت دو گوبینو سفیر فرانسه در ایران در دوران قاجار در این مورد در کتاب خودش (سه سال در ایران) حرف های جالبی گفته:

هر خارجی که وارد ایران می شود تصور می نمایند که ایرانیان مومن ترین ملل جهان می باشند.
مذهب ملی و رسمی ایران اسلام می باشد. شب و روز آیات کوچک و بزرگ قرآن و کلمات و عباراتی که از احادیث و اخبار مذهبی اقتباس شده ، بر زبان مردم جاری است ...
ولی در میان هر بیست نفر که با این خلوص نیت ظاهری اظهار قدس و ورع می نمایند مشکل بتوان یک نفر را یافت که باطنا هم چنین خلوص نیت و قدس و ورعی داشته باشد.
و عجب در این است با این که تمام ایرانیان از این موضوع اطلاع دارند و می دانند که این اظهار تقدس صوری است و باطنی نمی باشد با این وصف به روی خودشان و دیگران نمی آورند.
گوئی این ملت بزرگ به موجب یک نوع پیمان معنوی یا مرموز موافقت کرده است که متفقا این ریا کاری را بپذیرد ...
به عقیده من علت این دو رویی و ریا کاری به هیچ وجه مربوط به اسلام نیست بلکه قبل از اسلام و در زمان ساسانیان به وجود آمده است.

جهان سوم جاییه که به جای عمل کردن و پذیرفتن اشتباهات دنبال مقصر میگردن