سؤال بحث و بررسی اخبار مایکلی

خبر مرگ رابین ویلیامز برای من تعجب برانگیز بود اما نه به خاطر اینکه او هنرپیشه محبوب من بود که اینطور نبود. از نظر من او چیزی بیش از بقیه هنرپیشه های مستعدامروزی نیست و نبوده. بازی او در نقش پیترپن یا سگهای پیر یک افتضاح بود. اما نباید از بازی خوب او در فیلم انجمن شاعران مرده به راحتی گذشت. شاید تنها از این منظر که این مرگ یک مرگ ناگهانی بود برای من تعجب برانگیز بود.
اما تعجب من بیشتر زمانی بود که دیدم در میان اخبار این سایت خبر مقایسه مرگ او و مرگ مایکل جکسون آمده است. مثل اینکه با مرگ هر هنرمندی پرونده مرگ مایکل هم باید ورق بخورد. کسانی که حتی یک دهم موقعیت مایکل جکسون را نداشتند باید با او مقایسه بشوند.
پیشتر زمانی که شنیدم آقای ویلیامز چه مزخرفاتی در مورد مایکل گفته بدتر و بیشتر از او ناراحت و ناامید شدم و اگر هنری داشت مقابل چشم من از بین رفت. چون نه تنها حرفهایش خنده دار نبود( حتی اگر هم فرض کنیم بنا به معذوریت شغلیش می خواست با متوصل شدن به این حرفها مردم را بخنداند) بلکه توهین آمیز و نشان دهنده یک بیماری روانی بود.
چون یک کمدین واقعی هیچ گاه به بهای توهین به کسی درصدد خنداندن مردم بر نمی آید. نمونه یک کمدین واقعی کم نیست اما یکی از بهترین ها چارلی چاپلین، لورل و هاردی، نورمن ویزدم، جری لوئیس و روآن اتکینسون یا همان مستربین هستند که به بهای توهین به کسی هنر خود را نفروختند.
ویلیامز جایی به تمسخر گفته بود "مایکل برای خوابیدن از ماده پروپوفل استفاده می کرد مثل این است که برای راحت شدن از زدن موها شیمی درمانی کرد!"
حالا که به این حرف فکر می کنم باید به خود ویلیامز گفت که شما چه کار کردید؟ آیا از ترس مرگ خودکشی نکردی؟!
آیا باید فرد بیماری را به واسطه داشتن بیماری ناشناخته یا کمتر شناخته شده مضحکه کرد؟ همان کاری که این هنرمند در ارتباط با بیماری ویتیلیگو که از آن به تغییر نژاد مایکل یاد کرده بود انجام داد!
من اینجا نمی خواهم به این فرد توهین کنم زیرا مشکل روانی - افسردگی بزرگترین و سیاه ترین مشکلی هست که بشر با آن دست به گریبان است و راه دشواری برای بهبود دارد. اما بهتر است اول هرکس به خودش نگاه کند و بعد از دیگری ایراد بگیرد.
این فرد که یک دهم مایکل جکسون شناخته شده نبود و با مشکلات عدیده جسمی- روحی و حرفه ای مایکل جکسون(پادشاه پاپ) آشنا نبود چطور به خودش اجازه چنین اظهار نظری می داد؟ او که بدون داشتن یک دهم مشکلات مایکل خود دچار اعتیاد به الکل بود؟!
یکی دیگر از شیرین زبانی های او این بود که مایکل خودش را دایانا راس کرده ؟! این مزخرفات تنها نشان دهنده وخامت حال رابین ویلیامز بوده و شاید برخی از این حرفها از سر حسادت زده شده است.
مایکل در تمام طول زندگی زجرآور و شکنجه های روحی هیچ گاه به فکر خودکشی نیافتاد گرچه خیلی ها دوست داشتند این خبر داغ را تیتر اول روزنامه های زردشان کنند. او همیشه به خدا و قضاوت الهی اعتقاد داشت بنابراین هیچ گاه کسی را نه تمسخر کرد و نه قضاوت کرد اما دشمنانش چنین کردند و روی خود را از این قضاوت های بیجا و نادرست سیاه کردند.
جالب اینجاست که متهم کنندگان مایکل خود به بدترین وضع دچار شدند. این از سرنوشت رابین ویلیامز که با گرفتار شدن به افسردگی و ترس از پارکینسون دست به خودکشی زد و آن هم از چندلر (پدر) که پس از مرگ مایکل دست به خودکشی زد.

حال باید دید چه کسی بیشتر در یادها خواهد ماند.
امروز و فردا رابین ویلیامز با دیده شدن در یک فیلم چند ساعته و در شخصیتی ساختگی به یاد آورده خواهد شد. اما مایکل امروز و فردا به عنوان یک اسطوره و با شخصیت خودش در یادها خواهد ماند. کسی که صدای آزادی و اتحاد را سر داده بود و به هر فردی احترام می گذاشت و دوست و دشمن خود را دوست داشت. این خود مایکل بود نقشی که خدا برای او تعیین کرده بود نه کارگردانی دیگر.
امروز نسل جدید، کسانی که حتی روزهای با مایکل بودن را تجربه نکردند به آهنگ های مایکل گوش می دهند، میراثش را زنده نگه می دارند و موونواک می رقصند. نام او بر ماه ثبت شده است.
بزرگداشت پرشکوهی که برای او برگزار شد با میلیاردها بیننده خود گواه این است که چه کسی برای مردم از اهمیت بیشتری برخوردار بوده. بزرگداشتی که برای کمتر هنرمندی تا کنون برگزار شده است. امروز نیز هرچه که نامی از او دارد پرفروش تر از هر زمانی است.
مقاله زیبایی به نام "بیلی جین در بغداد" به قلم "کاترین شولز" در این سایت (emjey.com) منتشر شده بود که نشان می دهد او اسطوره دیروز و امروز است. نسل امروز کودکان عراقی 30 اکتبر 2009 در سوریه دور از باران بمب ها در دمشق (آنروز) به رقص بیلی جین او در this is it می رقصیدند.





مایکل نه تنها در آنسوی کره خاکی که در اینسوی آن زیر آوار و خرابی ها و ترس نیز نام آشناست. او نماد آمریکاست اما نه آمریکای جنگ طلب بلکه نماد رویای آمریکایی که چشم هزاران و میلیونها نفر را به سوی این کشور خیره کرده است. تصویر او بر روی پیراهن ها حک می شود و بالاتر از آن بر قلبها.
این یک شانس برای آمریکائیها و سیاست مدارانش بود که قدر آن را کمتر دانستند و تنها خواستند از او به عنوان یک عنصر تبلیغی برای حزب متبوع خود استفاده کنند. ( گرچه معتقدم آمریکا و سیستم دموکراتیک آن پله های ترقی را برای او فراهم کرد اما بعد از به ثمر نشستن نتیجه ها، خواهان سهم خواهی از او شدند.)
هنگامی که محمدرضا لطفی عزیز نوشت" زمانی که از بی عدالتی خسته شد" به راستی از بی عدالتی ها خسته شده بود. چه از بی عدالتی که در مورد خودش روا داشتند و چه از بی عدالتی که در جهان می دید.
حال سیاست مدارانی که تا دیروز در پی یک توجه او بودند تا فرش قرمزها زیر پای او پهن کنند(مخصوصا حزب جمهوری خواه) نمی خواستند از این فرصت برای تکریم او استفاده کنند؟ البته باید گفت او نیازی به تکریم شدن از سوی سیاست مداران ندارد چه اوباما پیام تسلیت رسمی منتشر می کرد و چه نمی کرد چیزی از ارزشهای او نه می کاست و نه به آن می افزود که او با وجود خود بر قلبها حکمرانی می کند.
حتی زمانی که منتشر نشدن یا دیر منتشر شدن تسلیت رسمی، سیاست مدار را زیر سوال می برد، باز این سیاستمداران هستند که اعتبار خود را از او وام می گیرند. (گرچه اوباما در چند جای دیگر ابراز توجه و تسلیت خود را بازگفت و خود را از طرفداران مایکل جکسون قلمداد کرد.)
اما پشت کردن مایکل به حزب جمهوریخواه و تمایل او به حزب دموکرات برای جمهوریخواهان سخت بود. نمونه کینه ورزی این افراد ممانعت در ثبت لوحی به نام مایکل جکسون در مجلس آمریکاست . زمانی که بی شرمانه از او به عنوان جنایتکار نام بردند.
امروز باید گفت چه کسی جنایت کار است؟
آیا جنایتکار کسانی هستند که با پشتیبانی از خونخواه ترین حکومت ها در منطقه خاورمیانه ( از جمله حکومت خود ما) مردم را به خاک و خون می کشند و هر روز هم به حمایت های خود اضافه می کنند یا مایکل که با قلبی مملو از عشق و محبت به دنیا می نگریست و حاضر بود رگ دستش را بزند تا کودکی رنج نبیند. کسی که هرچه در توان داشت برای بهبود این جهان انجام می داد.
آیا جنایکار کسانی هستند که به خاطر منافع خود قانون منع سلاح در آمریکا را قبول نمی کنند و به این ترتیب سالیانه چند ده نفر بی گناه را به کام مرگ می کشانند یا مایکل که فریاد خود را از بی عدالتی و عدم توجه به کودکان و هر قشری بلند می کرد؟
آیا جنایتکار کسانی هستند که امروز در آمریکا یک دوره گرد سیاه پوست را می کشند و نرخ کشتار غیر توجیهی سیاه پوستان را افزایش می دهند یا مایکل که برای رهایی از نژادپرستی آهنگ "سیاه یا سفید" را سر داده بود و جهانیان را برای ساختن جهانی بهتر تشویق می کرد؟
آیا جنایتکار کسانی هستند که جلوی تصویب قانون بیمه همگانی در آمریکا را می گیرند یا مایکل که بیش از 300 میلیون دلار، خرج بیمارستان ها و خیریه ها کرده است و امروز کمتر کسی رقبتی به صحبت کردن در این موارد دارد؟ کسی که حتی در بدترین لحظات زندگی و در دردهایش از فکر کمک به کودکان غافل نشد؟ !
اما اینها و صدها نمونه از این دست در زندگی پرمشقت مایکل کم نیستند.
آری عزیز من، دنیای عجیبی است و حال ما خوب است اما تو باور نکن.

دوستان عزیز همونطور که می بینید امروز عصبانیت فروخورده یک هفته ایم از اخبار بدجوری سرباز کرده و زیادی حرف زدم اما یک خبر رو می خواستم بگم که یادم رفت امروز شبکه fox movies در عرب ست یا بدر فیلم this is it رو قراره ساعت 8:30 ksa (عربستان)به فرکانس 11842،h،27500 پخش کنه فکر کنم به خاطر نزدیک شدن به سالگرد تولد مایکل . کسانی که ندیدند و دوست دارند ببینند می تونن این فیلم رو امروز تماشا کنند فرض کنید عربها نشون می دن ولی ما نه!

هر وقت یاد فوت رابین ویلیامز می افتم واقعا نمیدونم چی بگم
رابین ویلیامز خودکشی کرده بعد تو اخبار و تو رسانه ها ، واقعا میتونم بگم کمتر شنیدم و خوندم که خودکشی کرده!!!!
اما مایکلو کشته بودن بیشتر تو تیترها و اینا میدیدم که نوشتن خودکشی کرده مایکل!!!!
واقعا نمیدونم چی بگم؟؟؟!

امروز توی اخبار BBC دیدم توی لندن و 120 کشور به مناسبت نزدیک شدن جشن های هالووین بازهم برای رکورد شکنی رقص تریلر توی کتاب گینس یه flash mob اجرا کردند که یاد مایکل و رکوردهای اونو در کتاب گینس زنده نگهداره چه رکورد کارهای خیریه اش رو و چه رکودهاش در موسیقی.
می بینید تو رو خدا ما هم مملکت داریم اونا هم دارند.... تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل

خبر خوب نامزد شدن مایکل در سول ترین هم به جای خود امیدوارم هر سه جوایزه رو ببره

من نشنیدم خبر رو !!!! خدا لعنت کنه این دانشگاه رو که کلا آدم رو از دنیا عقب انداخته !!!

چی شد ؟! شکستن رکورد رو ؟!

خب تام هم مرد !!!!!

نفرت مایکل از این آدم به خوبی توی آهنگ DS معلومه !!!

kingmichael نوشته: من نشنیدم خبر رو !!!! خدا لعنت کنه این دانشگاه رو که کلا آدم رو از دنیا عقب انداخته !!!

چی شد ؟! شکستن رکورد رو ؟!

من هم نمی دونم بالاخره موفق شدن یا نه ؟ ولی به نظرم چون کارشون دیده شده پس در ابعاد گسترده ای بوده حالا باید دید نتیجه چی میشه. بالاخره کار موثری بود که بی بی سی گفته ولی سخته که رکورد دفعه قبل رو بشکنن.

وقتی شنیدم این آدم که چه عرض کنم مرد به این فکر می کنم که زندگی چقدر زود می گذره و همه چی چقدر زود تموم می شه ولی به چه قیمتی؟

در زندگی زخمهایی هست که مثل خوره روح آدم رو می خوره و درمانی هم براش نیست.

من هنوز هم موندم که چرا یک بی گناه باید اینهمه عذاب می کشید. البته به نظرم این مردک با این بیماری عذاب کشیده اما هنوز براش کمه .

شاید ما با این تلاش های بیهوده اسندون به پاکی قلب مایکل بهتر و بیشتر پی بردیم و حالا که اون در محلی هست که تنها خدا باید در موردش عدالت رو رعایت کنه محتاج بخشش مایکل هست. حتی اگر قلب مایکل اونو ببخشه فکر کنم ما نمی تونیم اونو ببخشیم. نامه یک طرفدار به اسندون حرف خیلی از ماهاست. مایکل در شعر "مرد بیگناه" هم از زجر دورنیش گفت اما کمتر کسی به این نکته توجه کرد که او چه دردی رو در قلبش تحمل می کرد. او گفت که تنها خدا می دونه که او بی گناه هست.

در هر صورت زندگی می گذره ولی تنها چیزی که می مونه نام نیک انسانه که مردم از او یاد می کنند. اینکه مایکل چطور در یادها می مونه و اون مرد چطور جای حرف نداره....


چیزی که دراین پرونده بیشتر به نظر میاد اینه که یک توطئه برنامه ریزی شده خام در این مورد وجود داشته که مایکل هم چندین بار بهش اشاره کرده. شیطنت هایی که هنوز هم ادامه داره و این بی شرمانه ترین نوع باج خواهیه.

من با شنیدن این آهنگ زیبا گریه ام می گیره. مخصوصا وقتی که تابوت طلایی رو میارن. چقدر زیبا، لطیف و آسمونیه روح هردشون در آرامش و شادی باشه. آدم های خوب زود از بین ما می رن

امروز (یکشنبه دهم اسفندماه) شبکه من و تو ساعت 21 توی برنامه "خانه های اشرافی" قراره به آخرین خونه سلطان پاپ سری بزنه . بنا به گفته راوی برای اولین بار در این برنامه قراره به این خونه وارد بشن و به گوشه و کنار این خونه سرک بکشن اگر دوست داشتید ببینید.

شنیده ها خبر از چوب حراج زدن به نورلند می دهند. امیدوارم اشتباه باشه ولی قیمت ۸۵ میلیون دلار تعیین شده. کاش مایکل دلسوزان بیشتری داشت. مشکل اخبار مربوط به مایکل اینه که شایعات زودتر از واقعیت ها منتشر می شن.